Υπάρχει άραγε σχέση στα είδη δραστηριότητας που επιλέγουν τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας στον ελεύθερο χρόνο τους ως άσκηση, με τον κίνδυνο θνησιμότητας;
Μελέτη σε 272.550 ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας διαπίστωσε ότι η άσκηση από 7,5 – 15 ώρες την εβδομάδα με τρέξιμο, ποδηλασία, κολύμβηση, αερόβια άσκηση, ρακέτες, γκολφ και περπάτημα μείωσε τον κίνδυνο θνησιμότητας κατά 31% κατά μέσο όρο, σε σύγκριση με αυτούς που δεν αθλούνταν, αν και παρατηρήθηκαν διαφορές στην εκτίμηση του κινδύνου.
Μάλιστα το καλύτερο «σκορ» δίνουν κατά σειρά οι ρακέτες και το τρέξιμο που απαιτούν καλύτερο συντονισμό διαφορετικών μυϊκών ομάδων, ενώ ακολουθεί το περπάτημα.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο JAMA, και πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του τμήματος Γενετικής και Επιδημιολογίας του Καρκίνου του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου του Rockville και του εργαστηρίου Επιδημιολογίας του Εθνικού Ινστιτούτου Γήρανσης του Bethesda της πολιτείας του Μέριλαντ των ΗΠΑ, δείχνει ότι η σωματική δραστηριότητα μέσω της συμμετοχής σε οποιοδήποτε είδος δραστηριότητας στη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου σχετίζεται με χαμηλότερους κινδύνους θνησιμότητας για τους ηλικιωμένους.
Όπως διαπιστώθηκε, η σωματική δραστηριότητα όντως αυξάνει τη μακροζωία. Όμως, δεν έχει τεκμηριωθεί εάν ο κίνδυνος θνησιμότητας εξαρτάται από το είδος της σωματικής δραστηριότητας που επιλέγεται. Για το λόγο αυτό, η μελέτη σχεδιάστηκε ώστε να διευκρινιστεί εάν η σωματική δραστηριότητα συνδέεται με τον κίνδυνο θνησιμότητας, αλλά και να διερευνηθεί η συσχέτιση ανάμεσα στη «δόση» άσκησης που χρειάζεται για την μείωση του κινδύνου θνησιμότητας.
Η μελέτη ξεκίνησε με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίων από τους συμμετέχοντες το 2004 και 2005, και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν αφορούσαν τις σωματικές δραστηριότητες ανά εβδομάδα. Μετρήθηκε η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες, τα καρδιαγγειακά επεισόδια και τον καρκίνο, ως τις 31 Δεκεμβρίου 2019. Οι δραστηριότητες περιελάμβαναν τρέξιμο, ποδηλασία, κολύμπι, άλλες αερόβιες ασκήσεις, ρακέτες, γκολφ και περπάτημα για άσκηση.
Το περπάτημα ήταν η πιο συνήθης άσκηση, την οποία εφάρμοζε το 78% των συμμετεχόντων, ενώ ένα ποσοστό 30% έκανε και άλλες αεροβικές ασκήσεις, το 25% έκανε ποδήλατο, το 14% έπαιζε γκολφ, το 10% κολυμπούσε, το 7% έκανε τζόκινγκ, ενώ άλλο ένα 4% έπαιζε ρακέτες (τένις, σκουός κλπ.).
Από τους 272.550 συμμετέχοντες, οι 157.415 ήταν άνδρες (58%) με μέση ηλικία κατά την έναρξη της μελέτης τα 70,5 έτη, αν και οι ηλικίες που συμμετείχαν κυμαίνονταν από 59-82 έτη. Οι 118.153 συμμετέχοντες, δηλαδή το 43% αυτών, πέθανε κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης που κράτησε 12,4 χρόνια.
Όσοι αθλούνταν μέχρι 7,5 ώρες την εβδομάδα συνδυάζοντας τα παραπάνω είδη δραστηριοτήτων, εμφάνισαν μείωση του κινδύνου θνησιμότητας κατά 5%, ενώ όσοι ασκούνταν από 7,5-15 ώρες την εβδομάδα είχαν μείωση κινδύνου της τάξης του 13%.
Σε σύγκριση με εκείνους που δεν αθλούνταν, αυτοί που συμμετείχαν σε δραστηριότητες για 7,5 – 15 ώρες την εβδομάδα, πέτυχαν μείωση του κινδύνου θνησιμότητας όταν επέλεγαν να αθληθούν με:
- Ρακέτες, κατά 16%
- Τρέξιμο, κατά 15%
- Περπάτημα, κατά 9%,
- Αερόβια άσκηση κατά 7%,
- Γκολφ κατά 7%,
- Κολύμπι κατά 5% και
- Ποδηλασία κατά 3%.
Όπως επισημαίνουν οι συγγραφείς της μελέτης, η μεγαλύτερη μείωση της θνησιμότητας που εντοπίζεται στην άσκηση με ρακέτες ή τρέξιμο, για τους μεγαλύτερους ενηλίκους, μπορεί να συνδέεται με τις ειδικές απαιτήσεις των αθλημάτων αυτών για φυσική κατάσταση, καθώς απαιτούν συγχρονισμένη δράση πολλών μυϊκών ομάδων. Ειδικά τα αθλήματα με ρακέτες απαιτούν επιπλέον και συντονισμό των χεριών με τα μάτια, ενώ περιλαμβάνουν επίσης και μεγαλύτερη ένταση της άσκησης στη διάρκεια του παιχνιδιού, χαρακτηριστικά που προκαλούν πρόσθετη βελτίωση της φυσικής λειτουργίας του οργανισμού. Για το λόγο αυτό, οι οδηγίες σωματικής δραστηριότητας, συνιστούν πολυπαραγοντική άσκηση στους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, στην οποία θα πρέπει να περιλαμβάνονται ασκήσεις ισορροπίας, αεροβική και ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης.
