Παιδαγωγική – Η επιστήμη με τη διαρκή εξέλιξη

«Μια αγωνιώδης δέηση αναβλύζει από τα βάθη της δασκαλίστικης ύπαρξής μου.  Να οραματιστούμε,  να στοχαστούμε και να σχεδιάσουμε Προγράμματα Εκπαιδευτικά, προγράμματα με παιδαγωγικό και δημιουργικό σχεδιασμό με αύρα καινοτομίας και άρωμα αριστείας.  Και απ’ όλα αυτά τα όνειρά μας και τους στοχασμούς μας να οικοδομηθεί ο πύργος της καινοτομίας, το λιμάνι όπου με ασφάλεια θα αγκυροβολούν τα δικά μας όνειρα και οι δικές μας προσδοκίες.

Μέσα μας υπάρχει ένα ατελείωτο κοίτασμα κατάλευκου μαρμάρου.  Ας λατομεύσουμε τους κατάλληλους όγκους και ας επιχειρήσουμε με τη δασκαλίστικη σμίλη μας, να σμιλεύσουμε έναν Ερμή, μια Αφροδίτη, έναν Μαραθωνοδρόμο. Μέσα σ’ αυτή τη γαστέρα θα εκκολαφθεί η ωραιότητα της ανθρώπινης ψυχής και θα αναδειχθεί το Παιδαγωγικό Ιδεώδες.  Η μη ανανέωση και πολύ περισσότερο η λήθη των παιδαγωγικών αξιών θα ήταν πραγματικά ολέθρια.

Η καινοτόμος παιδαγωγική πνοή, όταν πυρωθεί από την μοναδική μας συλλογικότητα και συνεργασία θα περιφρουρήσει την εκπαιδευτική μας ακτινοβολία και ως φάρος τηλαυγής θα φωτίσει τους γονείς να μας εμπιστευτούν τα παιδιά τους.  Έτσι θα οικοδομηθεί μια σειρά προγραμμάτων με προσανατολισμό «την Ανίχνευση και την τροφοδοσία της χαρισματικότητας των παιδιών».  Η διαδικασία αυτή θα αναδείξει την Αριστεία. 

Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε, ένα φωνητικό πεδίο, ένα πεδίο αλληλοσυμπληρωμένων ιδεών με τη βοήθεια των οποίων θα υφάνουμε, τον ωραίο συμμετρικό, πολύχρωμο, αρμονικό τάπητα της παιδαγωγικής καινοτομίας. Ο κάθε παιδαγωγός και κάθε γονιός έχει μια μοναδική αποστολή.  Να δημιουργήσει συνθήκες μέσα στις οποίες τα παιδιά του θα μπορέσουν όχι μόνο να φανερώσουν, αλλά και να καλλιεργήσουν, να αναδείξουν τα χαρίσματά τους προς όφελος αυτών των ιδίων και του κοινωνικού συνόλου.  

Ο δάσκαλος και ο γονιός που τροφοδοτεί ανιχνεύει και αναδεικνύει τις ικανότητες ενός παιδιού πνευματικές, σωματικές και κοινωνικές λειτουργεί ως οργοτόμος και ευεργέτης του κοινωνικού συνόλου.

Όταν όλες οι Δημοκρατικές χώρες έχουν ως προμετωπίδα το «αιεν αριστεύειν» πως εμείς που είμαστε οι γεννήτορες αυτής της φιλοσοφίας, θα αποδομήσουμε όλα εκείνα με τη βοήθεια των οποίων η ανθρώπινη σοφία και χάρις κατόρθωσε να γίνει ο θεμέλιος λίθος του ανθρωπισμού;

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Σύλλογος Π.Α.Ι.Δ.Ε.Ι.Α. ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ έχει βάλει στους σκοπούς του τη δημιουργία του κατάλληλου πλαισίου μέσα στο οποίο κάθε παιδί θα μεγαλώνει και θα προκόβει σε ηλικία, σε σοφία και ανθρώπινη χάρη.  

Όταν το μέλλον κάθε χώρας εξαρτάται από τις νεότερες γενιές, πως είναι δυνατόν να εμποδίσουμε αυτόν που μπορεί ν’ ανέβει στην κορυφή του λόφου και να κρατήσουμε στις παρυφές όσους δεν έχουν βρει ακόμη το μονοπάτι της ανοδικής πορείας, της πορείας προς την κορυφή;  Πως να μην ενεργοποιήσουμε το σύνολο των υγιών κυττάρων κάθε μαθητή και να μην δώσουμε οξυγόνο στη μαθησιακή διαδικασία; 

Στην προσπάθεια συγκρότησης, σύνθεσης και εναρμόνισης της ανίχνευσης της χαρισματικότητας και της τροφοδοσίας της δημιουργείται «ένα άλμα σε ύψος που κρατιέται απ’ αρχής μέχρι τέλους στην ίδια διαπασών».

Σ’ αυτή την ατελείωτη πνευματική πανδαισία χτίζεται όχι μόνο ο ισορροπημένος, αλλά και ο άνθρωπος που βρίσκει τη δύναμη να σπάσει κάθε ισορροπία και να αναγνώσει νέες ισορροπίες σε επιστημονικό και ανθρωπιστικό επίπεδο.

Όλοι όσοι είχαν την τύχη να βοσκήσουν σε λιβάδια αριστείας, θυμούνται τη νηφάλια μέθη, τη δροσιά της αύρας, την πρόσκληση της αναγωγικής κλίμακας για ν’ ανεβούν πιο ψηλά, να γίνουν οργοτόμοι, φυτευτές, διαφεντευτές, να λυτρωθούν από την ανοδική πορεία και ν’ απλώσουν το χέρι, να δώσουν βοήθεια σε όποιον πραγματικά αναζητούσε την άνοδό του. 

Ο Αριστοτέλης, πραγματιστής φιλόσοφος, συσχετίζει το αποτέλεσμα με το ήθος και την προοπτική και επισημαίνει ότι στο θέμα της ωριμότητας του ατόμου, μόνο η βιολογική πλευρά είναι αυτόματη. Οι άλλες πλευρές νοητική, συναισθηματική, κοινωνική, αξιακή χρειάζονται συνεχή ατομική και κοινωνική φροντίδα. Μ’ αυτή την υποστήριξη και προώθηση θα βγούμε από την αμαρτία της αδιαφορίας και τα παιδιά θα βγουν στη ζωή και στην κοινωνία χωρίς ελάττωμα στο χαρακτήρα ή στο στοχασμό.

Στη χώρα μας εδώ και αρκετά χρόνια η εξυπνάδα, η καλοσύνη, η εφευρετικότητα, η αλληλεγγύη, η υπομονή, η επιμονή, το θάρρος, η ελπίδα δεν αποτελούν κίνητρα για να θαυμάζουμε και  να μιμούμαστε κάποιον. Όμως η Παιδαγωγική, που είναι επιστήμη σε διαρκή εξέλιξη, όχι μόνο αναγνωρίζει, αλλά και ερευνά συνεχώς τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσουν τα άτομα να κατακτήσουν τις δεξιότητες αυτές. Γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί πρέπει να επιμορφώνονται συνεχώς. Και πρέπει να επιμορφώνονται όχι μόνο για τους εμφανώς χαρισματικούς, αλλά και για τους εν δυνάμει, οι οποίοι δεν βρέθηκαν ποτέ σε συνθήκες διδασκαλίας τέτοιες που να αποκαλύψουν τα εν δυνάμει, αλλά ανενεργά για διάφορους λόγους συστατικά τους. 

Στη στρατηγική της Λισσαβόνας του 2000 εισήχθη το τρίγωνο της γνώσης: που είναι εκπαίδευση, έρευνα και  καινοτομία. Η ανίχνευση και τροφοδοσία της χαρισματικότητας των παιδιών που διακονείται από μια ΠΑΙΔΕΙΑ Αριστείας αποτελεί το σεμνό και αποτελεσματικό διάκονο του τριγώνου της Λισσαβώνας. Και το λέγω αυτό διότι το κάθε παιδί μέσα από τη διαδικασία αυτή θα βρεθεί σε συνθήκες ανάδειξης περισσοτέρων της μιας κατά Gardner ευφυίας του που είναι: η Γλωσσολογική Λογικομαθηματική Μουσική, Σωματο-κιναισθητική, Χωρική, Διαπροσωπική, Ενδο-προσωπική. 
Κάθε παιδί και έφηβος μπορεί να ανακαλύψει το προσωπικό του στίγμα στον κοινωνικό ιστό (αυτογνωσία), να δημιουργήσει ανοιχτά πεδία για τη χρησιμοποίηση δεξιοτήτων που έχει αποκτήσει μέχρι σήμερα «ξένες γλώσσες, πληροφορική, επικοινωνία, οργάνωση του χρόνου, συνεργασία, δέσμευση, δημιουργία υποδομών για το πέρασμα από την παιδικότητα στην εφηβεία».

Αξίζει να θυμηθούμε ότι το Λύκειο του Αριστοτέλη ήταν ένα Ίδρυμα το οποίο προσέφερε επιστημονική και φιλοσοφική εκπαίδευση υψηλού επιπέδου.  Και την προσφορά αυτή τη στήριζε στην παραδοχή ότι η επιδίωξη του ανθρώπινου είδους για τη γνώση είναι φυσική. 

Ο αρχαιοελληνικός όρος ΠΑΙΔΕΙΑ, προέρχεται από τον όρο «παις» (παιδί) και εκφράζει τη διαδικασία μέσω της οποίας με την καθοδήγηση της οικογένειας, των δασκάλων, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, το παιδί αποκτά σιγά – σιγά τις ικανότητες και τις αξίες που θα αναδείξουν τα χαρίσματά του (την ευφυΐα) του και θα ορίσουν όχι μόνο την ενήλικη ζωή του, αλλά και τη συνεισφορά του στους συνανθρώπους του και στον σύμπαντα κόσμο.                     

Πηγή: skai.gr

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.