Είναι μια μεταγραφή του χειμώνα- συνήθως οι ποδοσφαιριστές που έρχονται μεσούσης της σεζόν χρειάζονται λίγο χρόνο προσαρμογής. Να «τους μάθουν» αλλά και «να μάθει» ο παίκτης τους αυτοματισμούς της ομάδας. Πολύ περισσότερο δε όταν πρόκειται για μεταγραφή παίκτη που αλλάζει (και) ήπειρο, όχι μόνο κλαμπ. Ο Ροντινέι, ο Βραζιλιάνος δεξιός μπακ του Ολυμπιακού που έκλεισε ανήμερα του ματς με τον ΟΦΗ τα 31 του χρόνια, δείχνει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση. Όχι επειδή ήταν αληθινά ξεχωριστός στο ραντεβού με την ομάδα της Κρήτης, αλλά διότι αφήνει υποσχέσεις για τη συνέχεια και οι προοπτικές που ανοίγονται επιτρέπουν μεγάλο χαμόγελο.
Θα ήταν ψέμα να μην ειπωθεί πως ο Ολυμπιακός ταλαιπωρήθηκε αρκετά στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα τα τελευταία χρόνια. Μετά τη φυγή του Ομάρ Ελαμπντελαλουϊ το 2020, ενός άσου αέρινου, πέρασαν ουκ ολίγοι διεκδικητές της θέσης.
Ο Νορβηγός ήταν αυτό που λέμε η επιτομή του σύγχρονου ακραίου μπακ για μια δυνατή ομάδα. Δηλαδή, ταίριαζε γάντι σε ένα σύνολο με απαιτήσεις, που ζητά να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο, να φυλά μεν τα νώτα του αλλά ο αμυντικός να βγαίνει μπροστά και να μετατρέπεται σε εξτέμ, να μοιράζει το παιχνίδι και να …μεγαλώνει τον αγωνιστικό χώρο.
Τόσο διάστημα δεν θα έμενε ο Ομάρ στο Νέο Φάληρο αν δεν άξιζε. Και μετά; Ο Ολυμπιακός που ουδέποτε φείδεται χρημάτων, πάλεψε πολύ να βρει μια λύση. Επένδυσε είτε σε παίκτες ταλέντα και με το μέλλον μπροστά τους, είτε σε σίγουρες λύσεις. Αλλά δεν βρήκε αυτό που ζητούσε. Ο Ραφίνια είχε την κλάση και την εμπειρία, υπήρχε όμως το ζήτημα της ηλικίας.
Ο Λαλά έκανε ωραία πράγματα στη Γαλλία, στην Ελλάδα όμως του έλειπε η σταθερότητα. Ο Ντρέγκερ, μάλλον δεν προσαρμόστηκε. Ούτε φυσικά ο Καρμπόβνκι, ένας νεαρός Πολωνός. Ο Αβιλα ήρθε για δεύτερος και δεν γινόταν να φορέσει το κοστούμι του βασικού, ενώ πάντα στην εξίσωση μπαίνουν οι Ανδρούτσος και Βρουσάι, που ασφαλώς κάνουν προσπάθειες και καταθέτουν όσα μπορούν οσάκις καλούνται να δώσουν λύσεις.
Και τώρα ο Ροντινέι. Όχι ακριβώς θυελλώδης όπως ο Ομάρ. Σίγουρα όμως αξιόπιστος μπακ για μια μεγάλη ομάδα. Με κορμί να κοντράρει τον αντίπαλο. Με ικανότητα να βγαίνει στην επίθεση, να απειλεί, να δίνει πάσες, γενικώς δεν μπορείς να τον …ξεχάσεις στις προωθήσεις του. Φυσικά, μην έχει κάποιος αμφιβολία πως οι σέντρες του θα γράψουν δίπλα τη λέξη «ασίστ» όταν ο Βραζιλιάνος προσαρμοστεί πλήρως και μάθει τα «θέλω» των συμπαικτών αναφορικά με τις θέσεις που θα παίρνουν στον χλοοτάπητα του Γ. Καραϊσκάκης ή αλλού. Εν αναμονή των σπουδαίων, συνεπώς…
