Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 1993 όταν η Αστυνομία επιχείρησε απεγκλωβισμό νεαρής γυναίκας η οποία ήταν όμηρος του συντρόφου της που απειλούσε να τη σκοτώσει
Πρόκειται για μια από τις υποθέσεις που συγκλόνισαν την κυπριακή κοινή γνώμη. Η αιματηρή απαγωγή στη Χλώρακα της Πάφου και ο ρόλος της ΜΜΑΔ (Μηχανοκίνητη Μονάδα Άμεσης Δράσης).
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 1993 όταν η Αστυνομία επιχείρησε απεγκλωβισμό της νεαρής γυναίκας η οποία ήταν όμηρος του συντρόφου της που απειλούσε να τη σκοτώσει.
Το χρονικό
Λίγο πριν ξημερώσει Χριστούγεννα, κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Άμυνας κατέφθασαν ισχυρές δυνάμεις της ΜΜΑΔ που είχαν εντολή να «τελειώσουν» με εκείνο το περιστατικό το συντομότερο δυνατόν. Έτσι και έπραξαν, ομάδα της ΜΜΑΔ, έριξε σωρεία δακρυγόνων μέσα στο μικρό διαμέρισμα των δύο νεαρών, έσπασαν τη πόρτα και άρχισαν να πυροβολούν στα τυφλά. Το αποτέλεσμα τραγικό. Θανάσιμα πληγωμένη η 24χρονη Έλση μεταφέρεται στο Γ.Ν. Πάφου όπου λίγη ώρα μετά καταλήγει στο μοιραίο. Όσο για το φερόμενο ως δράστη και απαγωγέα, απεφάνθη από τη νενομισμένη νεκροψία ότι ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Μετά το τραγικό περιστατικό, η μητέρα της Έλσης μίλησε δημόσια για τη σχέση της κόρης της με τον Λευτέρη. Όπως ανέφερε, «ο πατέρας της έφερνε αντιρρήσεις γιατί ο Λευτέρης ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά. Η κόρη μου ήταν μικρή και την περνούσε 14 χρόνια. Μετά όμως, αφού τον αγαπούσε υποχωρήσαμε και δεχθήκαμε να αρραβωνιαστούν και ζούσε μαζί του για μερικές μέρες». Συμπλήρωσε πως την είχε στείλει στην Αγγλία για να διακόψει τη σχέση της, όμως επειδή τον αγαπούσε επέστρεψε πίσω. «Την είχε ξανακλείσει στο διαμέρισμα γιατί φοβόταν ότι θα την έχανε.
Ίσως να είχε ψυχολογικό πρόβλημα (…) Η Αστυνομία δεν άκουσε αυτά που τους λέγαμε. Πίεζαν τον Λευτέρη και κάθε πέντε λεπτά τον έπαιρναν τηλέφωνο. Ένιωσε μεγάλη καταπίεση και φοβήθηκε ότι θα είχε μεγάλες συνέπειες με αποτέλεσμα να απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει. Μετά έκανε δεύτερη απειλή ότι θα σκοτώσει την Έλση».
Στη συνέχεια ανέφερε ότι «στο τέλος πήρε πρωτοβουλία η Αστυνομία και έκαναν επίθεση για να πιάσουν τους τρομοκράτες και τους εγκληματίες και σκότωσαν την κόρη μου. Ευθύνεται η Αστυνομία για αυτή την πράξη. Θα αποδειχθεί ότι η κόρη μου πέθανε από τις σφαίρες της Αστυνομίας, και όχι από το κυνηγετικό του Λευτέρη». Δηλώσεις είχε κάνει και ο αδελφός της Έλσης.
«Είμαι σίγουρος ότι η Αστυνομία ευθύνεται για το θάνατο της αδελφής μου. Φταίει αυτός που έδωσε την εντολή, ο Διοικητής της Αστυνομίας γιατί αν άκουγε την παράκληση του πατέρα μου και της μητέρας μου, τότε δεν θα γινόταν αυτό που έγινε. Η αδελφή μου έφυγε από τα πυρά της Αστυνομίας. Όλος ο κόσμος είδε στην τηλεόραση έστω και η αστυνομία προσπαθεί να αποκρύψει τα στοιχεία».
Η αθώωση της κυπριακής αστυνομίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΕΔΑΔ) σε απόφασή του έκρινε πως η ΜΜΑΔ δεν χρησιμοποίησε περιττή βία στην επιχείρηση. Σχολιάζοντας τότε την απόφαση αυτή ο τότε Γενικός Εισαγγελέας, Αλέκος Μαρκίδης είπε πως οι δικηγόροι των συγγενών του Λευτέρη Ανδρονίκου και της Ελσης Κωνσταντίνου, που σκοτώθηκαν κατά την αστυνομική επιχείρηση στη Χλώρακα, το Δεκέμβριο του 1993, έπρεπε να προσφύγουν πρώτα στα κυπριακά Δικαστήρια πριν απευθυνθούν στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο Μαρκίδης εξήγησε ότι το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η απειλή εναντίον της Ελσης ήταν τόσο άμεση που δικαιολογείτο η χρήση ανδρών της ΜΜΑΔ στην όλη υπόθεση.
Κάνοντας αναφορά στα γεγονότα, ο Γενικός Εισαγγελέας είπε ότι η Δημοκρατία ήταν διατεθειμένη να συμβιβάσει αξιώσεις κατά χάρη (ex gratia), πράγμα το οποίο έκανε με τα ανήλικα παιδιά του Ανδρονίκου, αφού ήρθαν σε συμφωνία με τη μητέρα και νόμιμη κηδεμόνα τους, που αποδέχθηκε ποσό 50 χιλιάδων λιρών για τα παιδιά της.
Οι γονείς της Ελσης και ο πατέρας και αδελφή του Ανδρονίκου, ωστόσο, δεν θέλησαν να διαπραγματευθούν ποσό άνευ παραδοχής ευθύνης από τη Δημοκρατία. Ζητούσαν επίμονα παραδοχή, από την πλευρά της Δημοκρατίας, ότι ήταν ένοχη για την παραβίαση του ανθρωπίνου δικαιώματος της ζωής, σύμφωνα με το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Περί Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μετά από αυτό κατέφυγαν ενώπιον των οργάνων του Στρασβούργου, είπε ο Γενικός Εισαγγελέας.
Η γνωμοδότηση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ήταν αρχικά ευνοϊκή γι’ αυτούς, είπε ο κ. Μαρκίδης, αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία έφερε την υπόθεση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα τη νέα απόφαση.
Αναφερόμενος στην απόφαση, ο κ. Μαρκίδης είπε πως “κατά πλειοψηφία, αποφασίστηκε ότι η Δημοκρατία δεν παραβίασε το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Περί Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γιατί το Δικαστήριο, έχοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν του στοιχεία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι διαπραγματεύσεις και ο τρόπος οργάνωσης της όλης επιχείρησης ευρίσκετο εντός των πλαισίων του άρθρου 2 και ότι αυτό το οποίο έγινε, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ήταν θέμα αποφάσεως που ελήφθη σε κλάσμα δευτερολέπτου, ενόψει πυροβολισμού ή πυροβολισμών που είχαν προηγηθεί από πλευράς Λευτέρη”.
Η Δημοκρατία, είπε, έχει απαλλαγεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθόσον αφορά την κατηγορία ότι παραβίασε το άρθρο 2.
Ταυτόχρονα, απαλλάγηκε από τον ισχυρισμό ότι παραβίασε το δικαίωμα προσβάσεως των αιτητών προς τα κυπριακά Δικαστήρια. Αντίθετα, είπε ο κ. Μαρκίδης, ο ίδιος είχε προτείνει όπως η Δημοκρατία καλύψει όλα τα δικηγορικά έξοδα, σε περίπτωση κατά την οποία θα εγείρετο αγωγή στην Κύπρο, και μάλιστα ανεξάρτητα από οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
Κληθείς να σχολιάσει το σημείο το οποίο αναφέρεται στη χρήση βίας, ο Γενικός Εισαγγελέας είπε ότι, όπως διαφαίνεται από το ανακοινωθέν του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, “δεν έχει καταδειχθεί ότι η όλη επιχείρηση είχε σχεδιαστεί και οργανωθεί κατά τρόπο που σμίκρυνε στον αναγκαιότατο δυνατό βαθμό τον κίνδυνο σε ανθρώπινες ζωές.”
Εξήγησε ότι η απειλή εναντίον της Ελσης ήταν τόσο άμεση που δικαιολογείτο η χρήση ανδρών της ΜΜΑΔ στην όλη υπόθεση.
“Δεν μπορεί το Δικαστήριο να υποκαταστήσει εκ των υστέρων τη δική του κρίση, στην κρίση των ανθρώπων που ήταν υποχρεωμένοι να πάρουν απόφαση μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, έστω και αν η απόφαση που παίρνουν αποδεικνύεται εκ των υστέρων λανθασμένη,” είπε.
Σημασία για την παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος, σημείωσε, “έχει ο σκοπός και κατά πόσο στις περιστάσεις οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, που ήταν όργανα του κράτους, ενήργησαν κάτω από τις συνθήκες της κρίσεως.”
Ο κ. Μαρκίδης είπε ότι δεν έβλεπε το λόγο που αυτή η υπόθεση πήγε κατευθείαν στα όργανα του Στρασβούργου, τη στιγμή που είναι γνωστή η ανεξαρτησία των κυπριακών Δικαστηρίων.
Εξέφρασε λύπη για την ανθρώπινη τραγωδία, αλλά τόνισε ότι δεν έβλεπε τον λόγο που έπρεπε να γραφτεί καταδίκη σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
[Πηγή:]www.skai.gr
