Θεωρητικά θα έπρεπε να είναι μια θριαμβευτική χρονιά για τη δημοκρατία. Στην πράξη θα είναι το αντίθετο…
Περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους στον πλανήτη ζουν σε χώρες που θα διεξαγάγουν εθνικές εκλογές το 2024, για πρώτη φορά που επιτυγχάνεται αυτό το ορόσημο. Με βάση τα πρόσφατα πρότυπα συμμετοχής των ψηφοφόρων, σχεδόν 2 δισ. άνθρωποι σε περισσότερες από 70 χώρες θα προσέλθουν στις κάλπες. Κάλπες θα στηθούν από τη Βρετανία έως το Μπαγκλαντές, από την Ινδία έως την Ινδονησία. Ωστόσο, αυτό που ακούγεται σαν μια θριαμβευτική χρονιά για τη δημοκρατία θα είναι το αντίθετο, σύμφωνα με άρθρο του «Economist».
Πολλές εκλογές θα ενισχύσουν φιλελεύθερους κυβερνήτες. Άλλες θα επιβραβεύσουν τους διεφθαρμένους και ανίκανους. Μακράν η πιο σημαντική αναμέτρηση, οι προεδρικές εκλογές στην Αμερική, θα είναι τόσο δηλητηριώδεις και πολωτικές που θα ρίξουν ένα «πέπλο» στην παγκόσμια πολιτική. Μέσα σε ένα σκηνικό συγκρούσεων, από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, η μελλοντική κατεύθυνση της Αμερικής -και μαζί με αυτήν η παγκόσμια τάξη πραγμάτων που η αμερικανική ηγεσία έχει μέχρι τώρα υπογράψει- θα διακυβεύεται. Θα είναι μια νευρική και επικίνδυνη χρονιά.
Ορισμένες εκλογές θα είναι προφανώς «κάλπικες». Στη Λευκορωσία ή τη Ρουάντα, για παράδειγμα, το μόνο ερώτημα είναι πόσο κοντά στο 100% θα είναι το ποσοστό ψήφων του κατεστημένου. Έχοντας αλλάξει παράνομα το σύνταγμα για να καταργήσει τα όρια θητείας το 2020, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα κερδίσει αναμφίβολα μια τρίτη συνεχόμενη θητεία (και πέμπτη συνολικά) ως πρόεδρος της Ρωσίας.
Οι περισσότερες ψήφοι θα δοθούν στην Ασία. Οι μεγαλύτερες δημοκρατίες της – το Μπαγκλαντές, η Ινδία και η Ινδονησία – θα προσέλθουν στις κάλπες. Υπό τον Ναρέντρα Μόντι, η Ινδία απολαμβάνει αξιοσημείωτη οικονομική και γεωπολιτική επιτυχία, ακόμη και όταν ο πρωθυπουργός επιδοκιμάζει τον αντιμουσουλμανικό σοβινισμό και τη διάλυση των θεσμικών εγγυήσεων. Ο πρόεδρος της Ινδονησίας, Joko Widodo, φαίνεται να επικεντρώνεται στην εδραίωση μιας πολιτικής δυναστείας. Το Μπαγκλαντές έχει ήδη πάρει μια αυταρχική στροφή, με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης να φυλακίζονται και να μην δέχονται καμία διαφωνία.
Η Αφρική θα είναι η ήπειρος με τις περισσότερες εκλογές, αλλά οι ψηφοφόροι της απογοητεύονται όλο και περισσότερο από τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας. Τα πραξικοπήματα γίνονται όλο και πιο συχνά: εννέα καθεστώτα έχουν καταλάβει την εξουσία με τη βία από το 2020. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι Αφρικανοί θα μπορούσαν να είναι πρόθυμοι να συμφωνήσουν με μια στρατιωτική κυβέρνηση. Οι εκλογές της Νότιας Αφρικής θα είναι μια υπενθύμιση της κατά συρροή απογοήτευσης. Τρεις δεκαετίες αφότου το ANC πήρε την εξουσία στις πρώτες εκλογές μετά το απαρτχάιντ, θα καταφέρει να φτάσει και πάλι στην εξουσία σε μια χώρα που μαστίζεται από τη διαφθορά, το έγκλημα και την ανεργία.
Ωστόσο, τα νέα δεν είναι μόνο άσχημα. Το Μεξικό θα εκλέξει την πρώτη του γυναίκα πρόεδρο. Οι Βρετανοί ψηφοφόροι θα έχουν (επιτέλους) να επιλέξουν μεταξύ δύο ικανών υποψηφίων. Μετά από 14 χρόνια διακυβέρνησης από τους Τόρις, η νίκη των Εργατικών είναι πιθανή, αλλά λίγοι εκτός Βρετανίας θα παρατηρήσουν μεγάλη αλλαγή.
Στο μεταξύ, ορισμένες εκλογές θα έχουν δυσανάλογο αντίκτυπο πέρα από τα σύνορα της χώρας τους. Το αν οι 18 εκατομμύρια ψηφοφόροι της Ταϊβάν θα επιλέξουν το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα ή το Κουομιντάνγκ (την πιο φιλική προς την Κίνα αντιπολίτευση) αναμένεται να επηρεάσει τις σχέσεις με το Πεκίνο και συνεπακόλουθα και τις σινοαμερικανικές σχέσεις.
Τίποτα, ωστόσο, δεν θα συγκριθεί με τις αμερικανικές εκλογές, είτε ως προς το ζοφερό θέαμα είτε ως προς τις πιθανές συνέπειες. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι μια ρεβάνς μεταξύ δύο παλιών ανδρών, για τους οποίους η πλειοψηφία των ψηφοφόρων θα ήθελε να μην είναι υποψήφιοι.
Η ίδια η υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ υπονομεύει την αμερικανική δημοκρατία. Το γεγονός ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα προτείνει έναν άνθρωπο που προσπάθησε να ανατρέψει τα αποτελέσματα των προηγούμενων προεδρικών εκλογών «θολώνει» την Αμερική ως δημοκρατικό φάρο. Η προτίμησή του για τους ισχυρούς άνδρες, ιδίως τον Πούτιν, υποδηλώνει ότι η πρόσθεσή του – υπερηφανεύεται μάλιστα γι’ αυτό- να τερματίσει τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας σε 24 ώρες θα είναι εις βάρος της Ουκρανίας.
Ο Τραμπ μπορεί να μην είναι υποψήφιος, και αν είναι, μπορεί κάλλιστα να χάσει. Αλλά οι πιθανότητες μιας δεύτερης θητείας του είναι ανησυχητικά υψηλές. Οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές -για τη δημοκρατία και για τον κόσμο.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
[Πηγή:]www.skai.gr
