Η Φράιμπουργκ τσαλάκωσε τον εγωισμό του Ολυμπιακού το βράδυ της Πέμπτης. Και το έκανε με τρόπο εμφατικό. Τόσο, που έκανε τους Ερυθρόλευκους και τον Κάρλος Κορμπεράν να μοιάζουν ανήμποροι να αλλάξουν τη μοίρα τους. Ανήμποροι να παίξουν σε υψηλό επίπεδο και να είναι ανταγωνιστικοί. Κάτι που δεν συνάδει ούτε με το ρόστερ τους και την ποιότητά του, ούτε με τον χώρο διεξαγωγής του αγώνα (στο Γ. Καραϊσκάκης έχουν λυγίσει οι κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης) , ούτε με τη νοοτροπία του συλλόγου.
Πέρα από την ήττα, που ούτως ή άλλως μειώνει τις πιθανότητες για πρόκριση στην νοκ άουτ φάση του Europa League, ο Ολυμπιακός έδειξε ότι έχει δομικά ζητήματα, χημείας, νοοτροπίας, τακτικής, ψυχολογικής προετοιμασίας. Ζητήματα που επιβάλλεται να τα λύσει άμεσα. Και δραστικά. Διότι ο χρόνος πιέζει. Και οι στόχοι δεν κερδίζονται χωρίς καλή απόδοση, χωρίς… ψύχωση, χωρίς προσήλωση και χωρίς πάθος.
Αρχής γενομένης από το παιχνίδι με τον Άρη στο Κλεάνθης Βικελίδης ο Ολυμπιακός οφείλει να αλλάξει. Ο Κάρλος Κορμπεράν οφείλει να βρει αντίδοτο σε αυτό που συμβαίνει έως τώρα και το οποίο δεν είναι κανονικότητα. Πρέπει να βρει τρόπο να κάνει την ομάδα του έστω βαθμοθηρική. Κανείς δεν περιμένει μαγικό ποδόσφαιρο τόσο γρήγορα, με τόσες αλλαγές στο ρόστερ. Αυτό, ωστόσο, που μπορεί και πρέπει να γίνει, είναι οι Ερυθρόλευκοι να παίρνουν αποτελέσματα. Να κερδίζουν ψυχολογία και χρόνο. Όσο δεν το κάνουν, τόσο τα πράγματα θα γίνονται περίπλοκα.
Είναι σαφές ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού και προσωπικά ο Βαγγέλης Μαρινάκης στηρίζουν τον Κάρλος Κορμπεράν. Αυτά, όμως, είναι καταστάσεις που αλλάζουν. Κάποιες φορές αναγκαστικά. Όλοι οι προπονητές ζουν και πεθαίνουν με τα αποτελέσματά τους. Και ειδικά σε μία ομάδα όπως οι Ερυθρόλευκοι. Που οι νίκες είναι η βασική τροφή του συλλόγου.
Ο ισπανός τεχνικός έχει μπερδευτεί. Έχει πιεστεί. Και πιθανότατα έχει αγχωθεί. Αλλά αυτό είναι κομμάτι της δουλειάς του. Και πρέπει να το διαχειριστεί με τον δέοντα τρόπο. Δίνοντας λύσεις με τις αποφάσεις και τη δουλειά του. Διότι η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να τον ψέξει για τις εργατοώρες του. Είναι εκεί, στο Ρέντη, ώρες ατελείωτες. Προσπαθεί, παλεύει να βρει λύσεις, να προσαρμοστεί σε μια νέα πραγματικότητα, πολύ πιο απαιτητική και πιεστική.
Πλέον, έχει στα χέρια του κι άλλους ποδοσφαιριστές. Έτοιμους να βοηθήσουν. Σε θέσεις που ο ίδιος είχε ζητήσει. Έχει νέο αμυντικό χαφ με παιχνίδια στα πόδια φέτος στην Μπουντεσλίγκα (Ντιαντιέ Σαμασέκου). Έχει νέο σέντερ φορ με συμμετοχές ήδη στη Μαρσέιγ (Σεντρίκ Μπαμπακού). Και φυσικά έχει και έναν ακόμη σούπερ σταρ, έτοιμο να μπει και να προσφέρει. Τον πολύ Χάμες Ροντρίγκες.
Αυτό που πρέπει να κάνει, πλέον, είναι να κάνει τον Ολυμπιακό ομάδα. Να τον οδηγήσει σε νίκες. Να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα για τη στελέχωση της 11άδας. Να επιμείνει σε πρόσωπα και σχήματα που πιστεύει. Διότι ο Ολυμπιακός, πριν μάθει να παίζει/κάνει πολλά, πρέπει να συνηθίσει να παίζει κάτι. Ένα πράγμα ξεκάθαρο. Και μετά να χτίσει. Εάν αυτό συμβεί, η ποιότητα, η εμπειρία και η προσωπικότητα του ρόστερ θα φανούν και θα κάνουν τη διαφορά.
