Φέρνουν ισοπαλία με την Αμερική στα μαύρα οι ποδοσφαιρόφιλοι στην Αγγλία. Γκρίνια ατέλειωτη για την εμφάνιση της ομάδας αλλά και για τις επιλογές του Σάουθγκεϊτ. Από εκεί που εμφανιζόντουσαν έτοιμοι να φέρουν το τρόπαιο στο σπίτι τους και στο… σπίτι του, άντε πάλι στην γκρίνια και στην αμφισβήτηση.
Ακολουθεί η τριάρα στην αναιμική Ουαλία και νάτη η στροφή των εκατό ογδόντα μοιρών. Πάλι… ομαδάρα τα «τρία λιοντάρια» που ο Τύπος και η κοινή γνώμη τα εμφανίζουν έτοιμα να κατασπαράξουν την Σενεγάλη και να φτάσουν στην κατάκτηση του τροπαίου.
Για τους Άγγλους το τρόπαιο έχει γίνει σκοτεινό αντικείμενο του πόθου. Σταθερά το πρωτάθλημα τους είναι το καλύτερο στον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες αλλά η Εθνική τους ομάδα είτε δεν φτάνει καθόλου στην πηγή είτε φτάνει όπως γίνεται τον τελευταίο καιρό αλλά δεν ξεδιψάει. Από εκεί προκύπτουν και οι μεταπτώσεις στην ψυχολογία των οπαδών που την διαμορφώνει κι ο Τύπος με τις υπερβολές του είτε προς την μία πλευρά είτε από την άλλη.
Ένα αγκάθι για τον υπομονετικό Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ είναι οι σκληρές κριτικές των πρώην συμπαικτών του στην Εθνική που τον… ξεπατώνουν σε κάθε στραβοπάτημα και δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα το οποίο περνάει και στα αποδυτήρια της Εθνικής Ομάδας.
Μετά τη νίκη επί της Ουαλίας και το σόου του Ράσφορντ το κλίμα έχει αλλάξει και στο φαντασιακό των Άγγλων κυριαρχεί και πάλι η κατάκτηση του τροπαίου. Η αλήθεια είναι ότι η Ουαλία δεν μπόρεσε να προβάλλει ουσιαστική αντίδραση. Μόνο μια φορά ανησύχησε τον Πίκφορντ κι αυτό γιατί η μπάλα χτύπησε στο κεφάλι του Μαγκουάιρ κι άλλαξε πορεία. Κατά τα λοιπά ήταν θέμα χρόνου να δεχτεί το πρώτο γκολ.
Ωστόσο η Αγγλία που είχε κυριαρχία σε όλο το πρώτο ημίχρονο και έπαιζε τους Ουαλούς όπως η γάτα το ποντίκι έβγαλε μόλις μια μεγάλη φάση με τον Ράσφορντ που τον σταμάτησε ο Ουαλός τερματοφύλακας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Σάουθγκεϊτ έχει πολλές επιλογές μεσοεπιθετικά.
Με εξαίρεση τον ακλόνητο Χάρι Κέιν που δεν έχει βάλει έστω ένα από τα εννιά που έχει πετύχει η ομάδα του όλοι οι άλλοι μπορούν να μπαινοβγαίνουν στην εντεκάδα χωρίς να αλλάζει κάτι ουσιαστικά. Κάνω εξαίρεση για τον Μάουντ που δεν… ακούμπησε καν στα δυο πρώτο ματς ενώ ο Φόντεν ήταν δραστήριος δημιουργικά και το «κόλλησε» μετά την ασίστ του Κέιν. Σε εκτελεστικό οίστρο φαίνεται να βρίσκεται ο Ράσφορντ κάνοντας με την Εθνική όσα δεν κάνει (και) φέτος με την Γιουνάιτεντ.
Η Σενεγάλη δεν είναι αντίπαλος που μπορεί στα σοβαρά να προβληματίσει τους Άγγλους. Επειδή η πίεση που ασκείται είναι μεγάλη, το άγχος των Άγγλων συνιστά αυτή την στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα τους. Διότι πέραν της Γαλλίας και της Βραζιλίας δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να έχει την δική τους ποιότητα και το βάθος του ρόστερ. Ειδικά το βάθος του αγγλικού ρόστερ δεν το διαθέτει καμία άλλη ομάδα στο Κατάρ…
