«Το φετινό Αυστραλιανό Όπεν κατά πάσα πιθανότητα είναι το τελευταίο μου. Δεν αισθάνομαι καλά. Παλεύω με τους δαίμονες μου, με τον πόνο, δεν ξέρω αν μπορώ να παίζω με τόσο πόνο για τους επόμενους τέσσερις-πέντε μήνες
Μπορώ να παίξω, όμως μέχρι ενός σημείου. Ο πόνος (σ.σ. στο ισχίο) δεν με αφήνει να παίξω όσο θέλω. Δεν με αφήνει να απολαύσω την προπόνηση, δεν με αφήνει να απολαύσω τους αγώνες. Θέλω να σταματήσω την καριέρα μου στο φετινό Γουίμπλεντον, αλλά δεν ξέρω πραγματικά αν είμαι ικανός να παίζω μέχρι τότε»
Το ημερολόγιο δείχνει 12 Ιανουαρίου του 2019 και ο Άντι Μάρεϊ ανακοινώνει δακρυσμένος στην αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου την αποχώρηση του από το τένις στα 32 του χρόνια καθώς υποφέρει από αφόρητους πόνους μετά από τις επεμβάσεις που έχει κάνει.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 36 του πλέον ο Σκωτσέζος τενίστας αποθεώνεται στην επιστροφή του στην Rod Laver Arena όπου σε έναν συγκλονιστικό αγώνα «λυγίζει» το Νο 13 στην παγκόσμια κατάταξη, τον Ιταλό Ματέο Μπερετίνι με 6-3, 6-3, 4-6, 6-7 (7-9), 7-6 (10-6).
Ουδείς θα πίστευε ότι ο 36χρονος τενίστας και «τσακισμένος» από τους σοβαρούς τραυματισμούς και τις επεμβάσεις, θα άντεχε να βγει νικητής από έναν αγώνα «Μπέν Χούρ» που κράτησε σχεδόν πέντε ώρες (4 ώρες και 49 λεπτά για την ακρίβεια) !
«Νιώθω σαν μικρό παιδί από τη χαρά μου, η οποία δεν περιγράφεται. Το ότι μπορώ ακόμα να απολαμβάνω το αγαπημένο μου τένις είναι ευλογία» ήταν τα πρώτα του λόγια, καθώς το παρατσούκλι “Braveheart” δεν το έχει πάρει τυχαία, ούτε επειδή απλά είναι Σκωτσέζος.
Αυτή τη φορά τα (λίγα σε σχέση με του 2019) δάκρυα του ήταν χαράς και συγκίνησης.
Αντίθετα τότε, είχε «λυγίσει» αρκετές φορές στη συνέντευξη Τύπου που ανακοίνωνε το τέλος.
«Ο πόνος είναι πολύ μεγάλος. Δεν θέλω να παίζω άλλο έτσι. Δοκίμασα όσα θα μπορούσα να κάνω για να λύσω το πρόβλημα, αλλά δεν δούλεψε. Μπορώ να παίζω σ’ ένα επίπεδο, αλλά όχι σε αυτό που θα ήθελα. Έκανα την επέμβαση στο ισχίο όχι τόσο για να παρατείνω την καριέρα μου στο τένις, όσο για να βελτιώσω την ποιότητα ζωής μου. Για να μπορώ να βάζω τα παπούτσια και τις κάλτσες μου χωρίς τόσο πόνο» είχε συγκλονίσει τότε.
Ενώ για τους μεγάλους αντιπάλους του είχε προσθέσει: «Με σκοτώνει το ότι δεν μπορώ να βγω εκεί έξω και να είμαι ανταγωνιστικός απέναντί τους»
Το εκ γενετής πρόβλημα στο γόνατο, που διεγνώσθη αφού είχε κλείσει τα 16, τον δυσκόλευε από τα πρώτα χρόνια, αλλά ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Πολύ εύστοχα το ESPN είχε γράψει ότι ο Μάρεϊ μεγάλωσε σε μία «impossible era», καθώς διεκδικούσε τίτλους με Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς στα ντουζένια τους.
Από που να πρωτοφυλαχθεί ! Και όμως πάντα ήταν εκεί και σήκωνε το κεφάλι μετά από κάθε δύσκολη ήττα, ιδιαίτερα στους πέντε τελικούς του Αυστραλιανού Οπεν κυρίως από τον Νόβακ Τζόκοβιτς.
Ιστορική φωτογραφία: Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς, Μάρεϊ
Παρ’ όλα αυτά κατέκτησε δύο Γουίμπλεντον (ο πρώτος Βρετανός 67 χρόνια μετά τον Φρέντ Πέρι) ένα USA Open και δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (με το πρώτο μάλιστα στο Λονδίνο το 2012) έχοντας συνολικά 46 τίτλους στην καριέρα του και ποσοστό νικών πάνω από 75% (718-234).
Πλέον είναι στο Νο 66 αλλά είχε φτάσει ακόμα και στο 230, ο άνθρωπος που τον Νοέμβριο του 2016 φιγουράριζε στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης.
Η ανακοίνωσή του τότε για την αποχώρηση του, όπως ήταν αναμενόμενο, αποτέλεσε κορυφαίο θέμα συζήτησης στον κόσμο του τένις. Εκτός από τα μηνύματα από φίλους και αντιπάλους όμως ιδιαίτερη σημασία είχε η αντίδραση του γυναικείου τένις, καθώς ο Μάρεϊ ήταν ιδιαίτερα ενεργός στο θέμα της υπεράσπισης της ισότητας των φύλων.
Χαρακτηριστικό ήταν το κεντρικό θέμα της ομοσπονδίας του γυναικείου τένις της WTA «Οι σταρ της WTA αποτίουν φόρο τιμής στη «φωνή της ισότητας», τον Άντι Μάρει».
Για την ισότητα των φύλων
Η Μπίλι Τζιν Κινγκ, μία από τις πιο επιδραστικές φυσιογνωμίες του αθλήματος που ίδρυσε την WTA το 1973 και πάλεψε για την ισότητα των φύλων σε όλη της την καριέρα τον αποθέωσε: «Πρωταθλητής μέσα και έξω από το γήπεδο. Η μεγαλύτερη επιρροή σου στον κόσμο δεν έχει έρθει ακόμα. Η φωνή σου υπέρ της ισότητας θα εμπνεύσει τις επόμενες γενιές».
Μπίλι Τζιν Κινγκ
Η Τζοάνα Κόντα, η κορυφαία – τότε – τενίστρια της Βρετανίας, είχε σχολιάσει: «Υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα που μας συμπαραστάθηκε, όχι μόνο τις τενίστριες αλλά τις γυναίκες γενικότερα. Έχει επίσης ευλογηθεί να έχει δύο κόρες και μεγάλωσε με ένα δυνατό γυναικείο πρότυπο την μητέρα του. Γνωρίζω επίσης τη σύζυγο του και ξέρω τον χαρακτήρα της, άρα περιστοιχίζεται από σπουδαίες δυνατές γυναίκες».
Τζοάνα Κόντα
Ο Αντι Μάρεϊ δεν «μάσησε» ποτέ καθώς από μικρός είχε παραστάσεις που σε σημαδεύουν και σε κάνουν πολλές φορές πιο δυνατό. Όπως εκείνο το τραγικό περιστατικό στις 13 Μαρτίου του 1996, στο δημοτικό του σχολείο στο Στέρλινγκ της Σκωτίας όπου ο 43χρονος Τόµας Χάµιλτον σκότωσε 16 παιδιά και έναν καθηγητή, προτού βάλει τέλος στη ζωή του. Με τον εννιάχρονο τότε Μάρεϊ να έχει προλάβει να κρυφτεί σε μια ντουλάπα !
Το ότι έχει επιστρέψει και παίζει ακόμα (καλό) τένις είναι η πιο σημαντική νίκη της καριέρας του. Πλέον έχει και μεγαλύτερη προσοχή στα παπούτσια του που του τα είχαν κλέψει στο τουρνουά του Ιντιαν Γουέλς το 2021 με τη βέρα του να είναι δεμένη πάνω στα κορδόνια.
Όπως έκανε (και με τη νέα βέρα του) και τώρα στο Αυστραλιανό Οπεν καθώς αυτό ήταν και ένα από τα μεγαλύτερα γούρια του.
