Το ερώτημα που ήδη ταλανίζει Γάλλους και διεθνείς αναλυτές είναι ποιος, μετά τους Σιράκ και Μακρόν, θα καταφέρει να κόψει, για μια ακόμα φόρα, την έφοδο της Ακροδεξιάς για την κατάληψη της εξουσίας στη Γαλλία
Στις επόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2027, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι παρούσα η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν και σίγουρα θα είναι απών ο νυν πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Η μεν Λεπεν διότι το κόμμα της εμφανίζεται «γκανιάν» στις δημοσκοπήσεις, ο δε Μακρόν διότι απαγορεύεται να διεκδικήσει για τρίτη φορά την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Τούτου δοθέντος το ερώτημα που ήδη ταλανίζει Γάλλους και διεθνείς αναλυτές είναι ποιος, μετά τους Σιράκ και Μακρόν, θα καταφέρει (αν το καταφέρει) να κόψει, για μια ακόμα φόρα, την έφοδο της Ακροδεξιάς για την κατάληψη της εξουσίας στη Γαλλία.
Μετά τον τελευταίο κυβερνητικό ανασχηματισμό, το όνομα που ακούγεται περισσότερο είναι αυτό του τριαντατετράχρονου Γκαμπριέλ Ατάλ τον οποίο ο πρόεδρος Μακρόν διόρισε πρωθυπουργό της χώρας, στη θέση της Ελίζαμπετ Μπορν. Ο Ατάλ ανήκει στην ομάδα των τριαντάχρονων, σήμερα, πολιτικών, που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο της επικαιρότητας το 2017, πλαισιώνοντας τον Μακρόν και που δείχνει να συμμερίζεται απολύτως τις απόψεις του.
Προέρχεται και αυτός, όπως και ο Εμανουέλ Μακρόν, από το άλλοτε ισχυρό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας και ενστερνίζεται απολύτως την άποψη ότι η σύγχρονη πολιτική αντιπαράθεση δεν είναι πλέον ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, αλλά ανάμεσα στους πολέμιους της παγκοσμιοποίησης και αυτούς που θεωρούν πως η Γαλλία μπορεί να βγει κερδισμένη από το άνοιγμα της στον κόσμο. Ως εκ τούτου δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώνει πίστη στον σοσιαλφιλελευθερισμό, όπως άλλωστε και ο μέντορας του Μακρόν. Δεν έχει επίσης αναστολές έναντι της υιοθέτησης πολιτικών θέσεων ενίοτε εξαιρετικά συντηρητικών, όπως για παράδειγμα η επιστροφή του μαθήματος της πολιτικής αγωγής, αλλά και της μαθητικής ποδιάς στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα. Πολιτικές θέσεις που αντιμετωπίζουν τις εξ αριστερών κριτικές και αιτιάσεις, αλλά και που δείχνουν να βραχυκυκλώνουν πολιτικά την ακροδεξιά που βλέπει την παράταξη Μακρόν, χωρίς φόβο και πάθος, «να μπαίνει στα χωράφια της».
Έχοντας ήδη, επί πρωθυπουργίας Μπορν, προωθήσει δύσκολες νομοθετικές ρυθμίσεις, σε ζητήματα όπως το συνταξιοδοτικό και το μεταναστευτικό, ο πρόεδρος Μακρόν εμφανίζεται πλέον πεπεισμένος ότι με πρωθυπουργό τον Ατάλ μπορεί να προχωρήσει στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάταξη που, όπως συχνά επισημαίνει, έχει ανάγκη η Γαλλία, αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη. Ο Γκαμπριέλ Ατάλ θα επιχειρήσει με αυτό το ιδεολογικό οπλοστάσιο να αναστρέψει την ακροδεξιά δυναμική και να διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν ενόψει των ευρωεκλογών του ερχόμενου Ιουνίου μακράν πρώτο το κόμμα της Λεπέν. Αν επιτύχει την αναστροφή τότε οι πιθανότητες να είναι αυτός ο αντίπαλος της Λεπέν στις προεδρικές εκλογές του 2027 είναι πολλές. Αν όχι θα αρχίσουν οι διαβουλεύσεις για την εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων, με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί να έχει ήδη κάνει λόγο για την Κριστιν Λαγκάρντ.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
[Πηγή:]www.skai.gr
