Οι αντιπαραθέσεις είναι αναπόφευκτα οδυνηρές και η ΕΕ θα πρέπει να κινηθεί προσεκτικά δεδομένης της κακής κατάστασης των δύο μεγαλύτερων οικονομιών της
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι σίγουρος αν η Ισπανία είναι μια αναδυόμενη αγορά ή όχι, καθώς πρόσφατα ρώτησε αν είναι μία χώρα που ανήκει στις BRICS. Αλλά είναι σίγουρος ότι «σύντομα» θα επιβάλλει δασμούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια απειλή με πρόσθετο βάρος τη στιγμή που έχει ήδη προχωρήσει στην επιβολή φόρων στις εισαγωγές από τον Καναδά και το Μεξικό. Μία τέτοια κίνηση θα ήταν οικονομικά επώδυνη, διχαστική και δυνητικά θα απειλούσε τη στενή σχέση των ΗΠΑ με την ΕΕ. Τι μπορούν, αν μη τι άλλο, να κάνουν οι Ευρωπαίοι για αυτό;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει η ΕΕ είναι να πάρει τον Τραμπ στα σοβαρά. Η επίθεσή του στους γείτονες των ΗΠΑ δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως μία απόφαση που ο Τραμπ πήρε εν θερμώ και ότι η αναβολή της εφαρμογής της σηματοδοτεί μία υποχώρηση. Η κυβέρνηση Τραμπ πιστεύει ότι η ενίσχυση της ευημερίας των ΗΠΑ θα επιτευχθεί μέσω του σπασίματος των αλυσίδων που τις συνδέουν νομισματικά, στρατιωτικά και εμπορικά με το παγκόσμιο σύστημα. Οι δασμοί αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του συγκεκριμένου οράματος.
Αυτό καθιστά την ΕΕ έναν καλό στόχο δεδομένου του εμπορικού της πλεονάσματος. Η επιμονή ότι οι ΗΠΑ θα βλάψουν μόνο τον εαυτό τους επιβάλλοντας δασμούς σε μια εμπορική σχέση 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όσο ακριβής κι αν είναι, είναι απίθανο να αλλάξει τη στάση του Τραμπ.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες όπως ο Εμανουέλ Μακρόν και ο Όλαφ Σολτς, οι οποίοι προσπάθησαν να μην αντιπαρατεθούν με τον Τραμπ, αρχίζουν να συνειδητοποιούν την κατάσταση. Η πιο αποφασιστική πρόσφατη ρητορική τους σχετικά με την ανάγκη να λάβουν μια ξεκάθαρη θέση, ενισχύει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στον σχεδιασμό μιας απάντησης. Θα υπάρξει μια διαπραγματευτική προσέγγιση, όπως φαίνεται από τις τοποθετήσεις για μείωση του εμπορικού χάσματος με την αγορά περισσότερων προϊόντων από τις ΗΠΑ, ωστόσο αν αυτό δεν είναι αρκετό, τότε πρέπει να τεθεί στο τραπέζι η επιλογή των αντιποίνων. Οι αντιπαραθέσεις είναι αναπόφευκτα οδυνηρές και η ΕΕ θα πρέπει να κινηθεί προσεκτικά δεδομένης της κακής κατάστασης των δύο μεγαλύτερων οικονομιών της. Αλλά κάποιος πρέπει να ορίσει και να υπερασπιστεί τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Αναμένετε μια σταδιακή απάντηση: Μια εκ νέου επιβολή δασμών στον χάλυβα και το αλουμίνιο τον Μάρτιο, ενδεχομένως μια στοχευμένη λίστα με προϊόντα των Η.Π.Α. και ένα μήνυμα ότι θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε περισσότερα μέτρα, όπως η έκκληση της δεξαμενής σκέψης Bruegel για μια ευρύτερη λίστα δασμών.
Σε αυτό το σημείο τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ άσχημα. Το παραπάνω σενάριο προϋποθέτει μια κεντρομόλο δύναμη που ενώνει τα 27 μέλη της ΕΕ. Ωστόσο, ένας εμπορικός πόλεμος θα απελευθερώσει επίσης μια φυγόκεντρη δύναμη που θα τις διαιρέσει. Οι ειδικοί δασμοί ενδέχεται να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο σε ορισμένες χώρες από ό,τι σε άλλες – η έκθεση της Γερμανίας στα αυτοκίνητα είναι μεγαλύτερη από ό,τι στο γαλλικό τυρί, για παράδειγμα – και το μπλοκ είναι πιο αδύναμο από ό,τι ήταν κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ. Εξετάζοντας το σενάριο επιβολής δασμών 10% από τις ΗΠΑ, η Nomura Holdings Inc. εκτιμά ότι θα πλήξουν την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος κατά 0,3% τα επόμενα δύο χρόνια. Εάν συνυπολογιστεί σε αυτό και η αυξανόμενη υποστήριξη των ψηφοφόρων στα λαϊκίστικα κόμματα που υιοθετούν μια προσέγγιση τύπου Τραμπ, τότε μιλάμε για συστατικά μιας μεγαλύτερης κοινωνικής και εθνικής αναταραχής ενάντια στην ελίτ των Βρυξελλών. Ο Τραμπ μπορεί να επιδιώξει να το εκμεταλλευτεί αυτό προσφέροντας παραχωρήσεις σε χώρες και εταιρείες με βάση την προθυμία τους να «συμμορφωθούν». Μπορεί να επιβάλει δασμούς στα μέλη του ΝΑΤΟ με την υπόσχεση προσαρμογών ανάλογα με τις δεσμεύσεις τους για αμυντικές δαπάνες.
Γι’ αυτό η προνοητικότητα και ο στρατηγικός σχεδιασμός – ένα μεγάλο μειονέκτημα για την ΕΕ – πρέπει να είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Σε πρόσφατο άρθρο των FT η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Κριστίν Λαγκάρντ δεσμεύτηκαν για την προώθηση της ανάπτυξης μέσω λιγότερης γραφειοκρατίας, περισσότερης καινοτομίας και χαλαρότερης νομισματικής πολιτικής. Η ενίσχυση του εσωτερικού μετώπου θα είναι κρίσιμη για να αποφευχθεί η διολίσθηση στις τεχνοκρατικές συνήθειες που άφησαν την ΕΕ ευάλωτη στην πανδημία και τον πόλεμο, αλλά θα είναι και μια υπενθύμιση ότι τα κράτη μέλη είναι γεωπολιτικά και οικονομικά ισχυρότερα μαζί.
Και αν ο Τραμπ επιδιώκει όντως την κατανομή των αμυντικών βαρών, τότε θα πρέπει να εισακουστεί: Ο καλύτερος τρόπος για την ΕΕ να ανταποκριθεί μακροπρόθεσμα στις εμπορικές απειλές είναι να επενδύσει στη δύναμή της, με την αύξηση του αμυντικού της ταμείου των 500 δισεκατομμυρίων ευρώ (516 δισεκατομμύρια δολάρια). Ακόμη και στο εμπόριο, η καλύτερη άμυνα είναι κυριολεκτικά η άμυνα.
Ο Lionel Laurent είναι αρθρογράφος του Bloomberg Opinion που γράφει για τα οικονομικά.
Πηγή: The Washington Post
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
[Πηγή:]www.skai.gr
