Το φαινόμενο «αγοράζω κατάστημα και το μετατρέπω σε πάρκινγκ» δεν είναι τωρινό, αλλά δείχνει να παίρνει διαστάσεις εξαιτίας της έλλειψης δημοσίων θέσεων στάθμευσης, αλλά και της ανόδου των τιμών στα ιδιωτικά πάρκινγκ.
Η ταλαιπωρία και ο εκνευρισμός από την εξαντλητική αναζήτηση θέσης στάθμευσης, στρέφουν αρκετούς Θεσσαλονικείς στην αγορά κενού καταστήματος προκειμένου να το μετατρέψουν στο δικό τους πάρκινγκ. Το ενδιαφέρον για τη «λύση» αυτή δείχνει να αναθερμαίνεται, επειδή οι τιμές ενοικίασης χώρου σε ιδιωτικούς σταθμούς, έχουν ξεπεράσει τα προ κρίσης επίπεδα και ήδη είναι άνω των 200 ευρώ/ μήνα στο κέντρο της πόλης.
Το φαινόμενο, «αγοράζω κατάστημα και το μετατρέπω σε πάρκινγκ», δεν είναι τωρινό, αλλά δείχνει να παίρνει διαστάσεις, εξαιτίας της έλλειψης δημοσίων θέσεων στάθμευσης, αλλά και της ανόδου των τιμών στα ιδιωτικά πάρκινγκ. Στους δρόμους του κέντρου, είτε έχεις σήμα μονίμου κατοίκου, είτε είσαι επισκέπτης, το να βρεις θέση πάρκινγκ, μέσα στη θάλασσα των διπλοπαρκαρισμένων ΙΧ, ισοδυναμεί με ένα μικρό θαύμα. Και το πρόβλημα βεβαίως, έχει επεκταθεί πολύ πέραν του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης.
Σήμερα, η ενοικίαση χώρου στάθμευσης με το μήνα, σε ιδιωτικά πάρκινγκ εντός του κέντρου της Θεσσαλονίκης, ξεκινάει από τα 160 ευρώ και φθάνει στα 200 και 230 ευρώ, όπως π.χ. στο πάρκινγκ της ΧΑΝΘ και στα πάρκινγκ που είναι στη Βασ. Ηρακλείου, ενώ η θέση στα μικρά πάρκινγκ π.χ. της Προξένου Κορομηλά, έχει πιάσει τα 280 ευρώ/μήνα. Φθηνότερο είναι το υπόγειο πάρκινγκ του Δημαρχείου στα 120 ευρώ/μήνα και του Βελλιδείου, στα 140 ευρώ/μήνα.
Πάρκινγκ, μία ιστορία καθημερινής τρέλας
Η υπόθεση “βρίσκω να παρκάρω” , είναι μία ιστορία καθημερινής τρέλας για τους Θεσσαλονικείς που αναγκάζονται να μετακινούνται με τα ΙΧ αυτοκίνητα τους, αφού οι δημόσιες συγκοινωνίες της πόλης είναι…. η εξής μία, τα λεωφορεία, με τα αραιά δρομολόγια, τις καθυστερήσεις, τα ασφυκτικά γεμάτα αστικά στις ώρες αιχμής.
Σε αυτή την πόλη του συγκοινωνιακού αλαλούμ, δυστυχώς ο καθένας κοιτάζει να βολευτεί όσο καλύτερα μπορεί και στη βάση αυτής της λογικής, αρκετοί έχουν αναζητήσει και βρει καταστήματα, σε οδούς που έχουν χάσει το εμπορικό τους ενδιαφέρον, καταστήματα άδεια επί χρόνια. Διαθέτουν λοιπόν 15.000-20.000 ευρώ, αγοράζουν ένα κατάστημα το οποίο μπορεί να πάρει άδεια εισόδου- εξόδου από τη Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του οικείου Δήμου, βγάζουν άδεια εργασιών μικρής κλίμακας ( σ.σ.υποβάθμιση πεζοδρομίου κλπ) και κάνουν, με ιδιώτη μηχανικό, τη διαδικασία αλλαγής χρήσης του ακινήτου.
Όσοι λοιπόν επιλέγουν αυτή τη λύση, εξασφαλίζουν χώρο για να σταθμεύουν το αυτοκίνητό τους, σχετικά κοντά στο σπίτι τους ή στο χώρο εργασίας τους εάν είναι μόνιμος, γλυτώνοντας την καθημερινή ταλαιπωρία της αναζήτησης θέσης πάρκινγκ. Αυτοί οι “τυχεροί”, λύνουν μερικώς το πρόβλημά τους- γιατί προφανώς στις μετακινήσεις τους στην πόλη πάλι τις ίδιες δυσκολίες θα συναντούν- όμως στο ισοζύγιο των χώρων στάθμευσης αφαιρούν μία κοινόχρηστη θέση στάθμευσης, από άλλους οδηγούς, προκειμένου να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο πάρκινγκ τους.
Όπως επισήμανε στο GRTimes.gr η κα. Γωγώ Αϋφαντοπούλου, συγκοινωνιολόγος και αναπλ. διευθύντρια του Ινστιτούτου Μεταφορών/ΙΜΕΤ του ΕΚΕΤΑ, μία τέτοια επιλογή δεν επιλύει το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην πόλη από την είσοδο και κίνηση στην περιοχή του ιστορικού κέντρου, χιλιάδων αυτοκινήτων. Η Θεσσαλονίκη, ευρύτερα, θα πρέπει στη βάση των κατευθύνσεων των ΣΒΑΚ, να λάβει μέτρα ενίσχυσης της βιώσιμης κινητικότητας. Θα έπρεπε, πριν ακόμη τεθεί σε λειτουργία το μετρό, να έχει προετοιμαστεί για να περιοριστεί η χρήση των ΙΧ αυτοκινήτων. Μάλιστα προτείνει μέτρα οικονομικού χαρακτήρα, τύπου “ο έχων δύο, πληρώνει παραπάνω”, μέτρα δηλαδή που θα “χτυπάνε” στο πορτοφόλι των κατοίκων που διατηρούν δεύτερο αυτοκίνητο, αλλά και μέτρα ελέγχου των κατόχων ΙΧ που βγάζουν άδειες για θέσεις στάθμευσης, στο όνομα ατόμων ηλικιωμένων ή ατόμων με αναπηρίες.
“Δεν θα είχα καμία αντίρρηση, ένα κενό κατάστημα να μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης, αλλά όχι για ένα μόνο αυτοκίνητο, oύτε δίχως να λαμβάνονται ποιοτικές προϋποθέσεις. Δεν θέλουμε οι άλλοτε ζωντανοί δρόμοι να υποβαθμιστούν ακόμη περισσότερο, άρα το θέμα δεν είναι στενά πολεοδομικό, ούτε στενά συγκοινωνιακό, είναι εν τέλει ζήτημα σχεδιασμού μέτρων για την αναγέννηση ολόκληρων περιοχών”, δήλωσε στο GRTimes.gr.
Πάρκινγκ, πρόβλημα με πολλά… “πλοκάμια”
Όπως είπε ο μηχανικός κ. Ηρακλής Σουφλερός, το φαινόμενο της αλλαγής χρήσης καταστήματος, σε χώρο στάθμευσης, παρατηρείται κυρίως σε περιοχές του ιστορικού αλλά και του ευρύτερου κέντρου, π.χ. σε εσωτερικές οδούς των περιοχών Λεωφ. Στρατού, Θεαγενείου, Ανάληψης ως και Μαρτίου, αλλά και σε κάποια σημεία της Άνω Πόλης.
Πρόκειται για φαινόμενο που πρωτοπαρουσιάστηκε προ δεκαετίας, όταν μέσα στην κρίση, είχαν μειωθεί δραματικά οι τιμές των ακινήτων και πάρα πολλά καταστήματα έμεναν κλειστά για μήνες ατελείωτους. Και τότε όμως, ο βασικός λόγος εκδήλωσης του φαινομένου, ήταν η έλλειψη χώρων στάθμευσης στο κέντρο αλλά και σε πάρα πολλές γειτονιές της πόλης.
Το φαινόμενο εκτείνεται πέραν του Δήμου Θεσσαλονίκης, παρατηρείται στα παλαιότερα τμήματα του Δήμου Ευόσμου αλλά και στο πυκνοδομημένο τμήμα της Νεάπολης, σε περιοχές όπου το πρόβλημα στάθμευσης είναι πολύ οξυμένο.
“Το ενδιαφέρον εκδηλώνεται για καταστήματα σε οδούς, που έχουν απαξιωθεί εμπορικά. Οι ιδιοκτήτες έχουν συμφέρον να πουλήσουν τα ακίνητα αυτά, τα οποία δεν τους αποφέρουν εισόδημα”, πρόσθεσε ο κ. Σουφλερός.
Και πάρκινγκ και… πεζοπορία
Οι τιμές στα ιδιωτικά πάρκινγκ ρυθμίζονται από τη ζήτηση και από τις αυξήσεις στις τιμές ενοικίασης των ακινήτων, επισήμανε ο κ. Απόστολος Συμεωνίδης , διευθύνων σύμβουλος της ΟΤΟ Parking AE, σημειώνοντας ότι πολλοί Θεσσαλονικείς που κατεβαίνουν σε τακτική βάση στο κέντρο της πόλης, επιλέγουν να σταθμεύσουν τα ΙΧ αυτοκίνητά τους στα πιο φθηνά πάρκινγκ που είναι εκτός ιστορικού κέντρου και στη συνέχεια, να μεταβούν στον προορισμό τους είτε με πατίνι, είτε περπατώντας.
“Αναμφίβολα λείπουν χιλιάδες θέσεις πάρκινγκ από τη Θεσσαλονίκη, όμως μία άλλη, πιο σωστή ανάγνωση του προβλήματος, θα μας έδειχνε ότι τα αυτοκίνητα είναι πολλά. Δεν γίνεται να κατοικείς στο κέντρο της πόλης και η οικογένειά σου να έχει δύο αυτοκίνητα. Να μένεις στην περιοχή της Ανάληψης και να έχεις δύο αυτοκίνητα κι ένα τρίτο, για το ενήλικο παιδί. Επίσης, βλέπουμε ότι πολλές οικογένειες, ενώ παίρνουν καινούργιο αυτοκίνητο, κρατούν και το παλιό, το οποίο το έχουν σχεδόν μονίμως σταθμευμένο, να πιάνει θέση πάρκινγκ στο δρόμο.
“Ο Δήμος Θεσσαλονίκης διαμορφώνει 20 ανοικτά δημόσια πάρκινγκ, αυτά δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνουν “νεκροταφεία” παλιών αυτοκινήτων. Πολλές παράμετροι του προβλήματος έλλειψης θέσεων στάθμευσης, οφείλονται σε κακή νοοτροπία. Οι δρόμοι, οι αδόμητοι χώροι, δεν είναι πάρκινγκ παλιών αυτοκινήτων. Η κάθε οικογένεια, εφ’ όσον ζει εντός αστικού ιστού, θα πρέπει να έχει ένα ΙΧ αυτοκίνητο, αυτό που την εξυπηρετεί στις καθημερινές της ανάγκες”, υποστήριξε ο κ. Συμεωνίδης δημιουργός του ThessBike και υποστηρικτής της βιώσιμης αστικής κινητικότητας, για να προσθέσει:
“Σήμερα η κατάσταση των δημοσίων μέσων μεταφοράς, δικαιολογεί σε ένα βαθμό την εκτεταμένη χρήση ΙΧ αυτοκινήτων. Όταν θα μπει σε λειτουργία το μετρό, θα πρέπει όλοι να αναμετρηθούμε με τις συνήθειές μας”.
Ακόμη όμως και αν οι Θεσσαλονικείς δε χρειάζεται να κατεβαίνουν στο κέντρο με τα αυτοκίνητά τους, ακόμη και αν οι συνθήκες κυκλοφορίας ευνοούν την βιώσιμη μικροκινητικότητα, η πόλη χρειάζεται χώρους πάρκινγκ. Δημοτικές αρχές, ιδιοκτήτες παλιών ακινήτων και επιχειρηματίες, θα πρέπει να συνεργαστούν για τη δημιουργία χώρων στάθμευσης που θα καλύπτουν τις ανάγκες των μόνιμων κατοίκων του κέντρου της Θεσσαλονίκης και άλλων, πυκνοδομημένων και πυκνοκατοικημένων περιοχών, που σήμερα ασφυκτιούν από τα αυτοκίνητα.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
