Ο Μίμης Δομάζος, ο «Στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές που πέρασαν από τα γήπεδα, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του. Με την αγάπη του για το άθλημα και την αφοσίωσή του στη φανέλα, έγινε σύμβολο του ελληνικού ποδοσφαίρου και πηγή έμπνευσης για γενιές φιλάθλων.
Η αυτοβιογραφία του, με τίτλο: «Μίμης Δομάζος: Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις», την οποία επιμελήθηκε ο Άρης Ξηνταράς, αποτυπώνει την πορεία του από τις φτωχικές αλάνες της Αθήνας μέχρι τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σε διεθνές επίπεδο, όπως η αξέχαστη συμμετοχή του στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971 με τον Παναθηναϊκό.
Οι σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνουν όχι μόνο τη διαδρομή του, αλλά και την προσωπικότητα ενός αθλητή που ζούσε για το ποδόσφαιρο. Άγνωστες ιστορίες τις οποίες αφηγείται ο ίδιος με το δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Συναγωνιζόταν σε φήμη την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Τη δεκαετία του ’70, η φήμη του Δομάζου ξεπερνούσε τα στενά όρια του αθλητισμού. Είχε γίνει ένα εθνικό είδωλο, τόσο δημοφιλής ώστε συναγωνιζόταν προσωπικότητες όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η συνάντησή τους στο μαγαζί του στην πλατεία Βικτωρίας είναι ενδεικτική της φήμης του: μια από τις πιο λαμπερές σταρ της Ελλάδας επισκέφθηκε τον Δομάζο για να γνωρίσει από κοντά τον ποδοσφαιριστή που κατείχε ξεχωριστή θέση στις καρδιές των Ελλήνων και είχε αναδειχθεί από δημοσκοπήσεις περιοδικών, το δημοφιλέστερο πρόσωπο της εποχής, ξεπερνώντας σε δημοφιλία και την ίδια.
Οι δύο ενδυμασίες που έκριναν το μέλλον του Μίμη
«Την περίοδο 1958-1959 αγωνιζόμουν στην Άμυνα Αμπελοκήπων. Τότε με επέλεξαν να αγωνιστώ στην Εθνική Νέων, σε τουρνουά στη Βουλγαρία και μου έδωσαν ένα κοστούμι, με το εθνόσημο της Εθνικής Ελλάδας. Ένιωθα πολύ περήφανος που θα μπορούσαν οι φίλοι και οι γνωστοί μου να με δουν στον συνοικισμό γύρω από το γήπεδο.
Ο τότε αντιπρόεδρος της “Άμυνας Αμπελοκήπων” που δούλευε και στο μπαρ του Παναθηναϊκού, επειδή είδε ότι καθυστερούσα να υπογράψω στον Παναθηναϊκό 4 ημέρες πριν πάμε στη Βουλγαρία μου είπε: “Εάν δεν υπογράψεις, φέρε πίσω το κοστούμι”.
Τελικά υπέγραψα και πήρα δώρο μια πορτοκαλάδα ΕΨΑ και η “Άμυνα Αμπελοκήπων” πήρε από τον Παναθηναϊκό δώρο μια εμφάνιση.
Παραμονές του μεγάλου αγώνα για το παγκόσμιο Κύπελλο του 1869 με την Εθνική Ρουμανίας, ο ιδιόρρυθμος προπονητής Νταν Γεωργιάδης με απέκλεισε από την Εθνική ομάδα. Ο λόγος ήταν ότι κατέβηκα στην αίθουσα του εστιατορίου και δεν φορούσα τη φόρμα της Εθνικής Ελλάδας. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Νταν Γεωργιάδης: Γιατί κύριε δεν φοράτε τη φόρμα σας;
Μίμης Δομάζος: Δεν μου την έφερε ο φροντιστής κύριε.
Νταν Γεωργιάδης: Να πάτε να βρείτε τον φροντιστή να σας δώσει τα ρούχα σας κύριε.
Μίμης Δομάζος: Όπως έφερε και στους άλλους ποδοσφαιριστές να φέρει και σ’ εμένα ο φροντιστής.
Νταν Γεωργιάδης: Τότε να φύγετε κύριε…
«Εγώ δεν συμμετείχα σε κανέναν αγώνα στη Βουλγαρία. Ήμουν αναπληρωματικός τότε στην Εθνική Νέων το 1959. Η Εθνική μας έχασε στον τελικό από την Ιταλία 1-0 και σε όλα τα παιχνίδια ήμουν στον πάγκο. Όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα ο Γάλλος προπονητής της Εθνικής Νέων, Μπαρόν, κατέκρινε όλους τους αναπληρωματικούς, τον Στριμπέλη, εμένα και άλλους ενώ στους δημοσιογράφους έκανε δηλώσεις αναφερόμενος σ’ εμένα λέγοντας: “Τι μου τον στείλατε αυτόν; Δεν ξέρει καθόλου μπάλα;” και απαξιωτικά είπε ότι αν είχε άλλους αναπληρωματικούς θα έπαιρνα το κύπελλο και θα έβγαινε πρώτος. Εγώ συνέχισα να αγωνίζομαι στην Άμυνα Αμπελοκήπων, στην οποία άνηκα σαν ποδοσφαιριστής με υποσχετική, ενώ το δελτίο μου ανήκε στον ΠΑΟ», έλεγε ο Δομάζος στο βιβλίο του.
Το ψέμα του Δομάζου για να παίξει στον αγώνα ΠΑΟ – ΑΕΚ
Στην αυτοβιογραφία «Μίμης Δομάζος: Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις», ο Στρατηγός θυμάται μερικές ακόμα ξεχωριστές στιγμές από τη διαδρομή του, όπως όταν 14 ετών ακόμα, είπε ψέματα για να παίξει, αν και τραυματισμένος, στον αγώνα ΠΑΟ- ΑΕΚ παρουσία 25.000 φιλάθλων.
«Δύο μήνες μετά το περιστατικό με τον Μπαρόν, έπαιξα πρωινό αγώνα για το πρωτάθλημα Αθηνών με την Άμυνα Αμπελοκήπων. Το 1957-58 με είχε αποκτήσει με υποσχετική ο ΠΑΟ από την Άμυνα για να μην πάω σε άλλη ομάδα και τον επόμενο χρόνο θα έπαιζα ελεύθερος στον ΠΑΟ.
Όργωσα στην κυριολεξία το λασπωμένο γήπεδο του Ηλυσιακού και τραυματίστηκα στο γόνατο μιας και ήταν πολύ σκληρό και δύσκολο… Το απόγευμα πήγα στο μπαρ της «Λεωφόρου» μαζί με τους παράγοντες της Άμυνας, μεταξύ των οποίων ήταν ο Κώστας Στακιάς προκειμένου να παρακολουθήσω τον αγώνα για το Κύπελλο Χριστουγέννων, μεταξύ του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Οι θεατές ήταν πάνω από 25.000
Κάποια στιγμή περνούσαν απ’ έξω οι τρεις προπονητές του Παναθηναϊκού. Ο Μηγιάκης, ο Σούτσος και ο Σίμος. Ο Κώστας Στακιάς είπε στον Σίμο: “Δεν βάζετε και τον μικρό να παίξει μιας και είναι φιλικό παιχνίδι”.
Με κάλεσε ο Μηγιάκης και μου είπε: “Καλά το πρωί δεν έπαιξες μπάλα;”. Εγώ του είπα ψέματα ότι έπαιξα μόνο 10 λεπτά αν και είχα σοβαρό αιμάτωμα στο γόνατο… Τελικά με συμπεριέλαβαν στην 16αδα και με χρησιμοποίησαν στο Β’ ημίχρονο, σαν εξτρέμ, ενώ το σκορ ήταν 1-1.
Τότε έκανα, όπως λέμε σήμερα «πάρτυ» από τη δεξιά μεριά που έπαιξα. Έβαλα 1 γκολ και δημιούργησα άλλο 1. Οι φίλαθλοι ενθουσιάστηκαν. Στο τέλος του αγώνα με πήγαν στο ιατρείο για να περιποιηθεί το τραύμα ο γιατρός του γηπέδου. Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο Μπαρόν μέσα, για να μου δώσει συγχαρητήρια. Ήταν τόσο μεγάλη η οργή μου που όρμηξα πάνω του και όπου φύγει – φύγει ο Γάλλος προπονητής».
«Αν δεν αγωνιστώ στο κέντρο φεύγω – Τρεις προπονητές μου φώναζαν να γυρίσω πίσω»
«Στην αρχή του Παναθηναϊκού έπαιξα δεξί εξτρέμ για πέντε συνεχόμενα παιχνίδια. Δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η θέση, διότι δεν έπαιρνα μπαλιές. Μη φανταστείτε ότι αυτό γινόταν επειδή δεν με συμπαθούσαν, απλώς εκείνη την εποχή, όλοι σχεδόν ήταν δεξιοπόδαροι και όταν παίζεις με το δεξί η πάσα σου πάει απέναντι και όχι στην ευθεία.
Δεν μπορούσαν λοιπόν να με βρουν εύκολα οι συμπαίκτες μου. Θυμάμαι στο έκτο παιχνίδι είπα στους προπονητές ότι δεν ξαναπαίζω σε αυτή τη θέση κι έφυγα κυριολεκτικά στη μέση του αγώνα με τον Ηλυσιακό, τα παράτησα και με κυνηγούσε ο Μηγιάκης φωνάζοντας “γύρνα πίσω”.
Ο Μπέμπης τον «έχρισε» διάδοχό του και του έδωσε το σταυρουδάκι του
Η αξία του Μίμη Δομάζου δεν αναγνωριζόταν μόνο από τους Παναθηναϊκούς αλλά και από τους αντιπάλους του. Ακόμα και από τον αιώνιο αντίπαλο του, τον Ολυμπιακό. Σ’ έναν φιλικό αγώνα των δυο ομάδων, μετά το τέλος του ματς τον πλησίασε ο Θανάσης Μπέμπης, που ήταν αρχηγός του Ολυμπιακού, έβγαλε από το λαιμό του το σταυρουδάκι που φορούσε και το πέρασε στο λαιμό του Μίμη λέγοντάς του: «Εσύ θα είσαι ο διάδοχός μου».
Έχανε 4 κιλά σε κάθε αγώνα
«Μετά από κάθε αγώνα μου πονούσε το κεφάλι κι έπαιρνα ακόμα και ασπιρίνες, καμία φορά για να συνέλθω. Όλες μου οι κινήσεις γινόντουσαν με το μυαλό μου και ήθελα μια ώρα, για να συνέλθω. Είναι αυτό που λένε σήμερα ότι ο αθλητής πρέπει να έχει καθαρό μυαλό όταν αγωνίζεται. Κατά τη διάρκεια του αγώνα έχανα 4 κιλά από το βάρος μου κι έπινα πολλά νερά και χυμούς. Σήμερα οι προπονητές, οι παράγοντες, οι φίλαθλοι φωνάζουν “καθαρό μυαλό” κι έχουν δίκιο. Θέλει “καθαρό μυαλό” για να λειτουργήσει ο αθλητής σωστά, αρκεί η πίεση που ασκείται στον ποδοσφαιριστή να γίνεται με τρόπο σωστό, για να μη θολώσει τελικά το μυαλό».
Όπως λέει και ο εκδότης Άρης Ξηνταράς για τον λόγο αυτό, επέλεξαν τη συγκεκριμένη φωτογραφία για το εξώφυλλο του βιβλίου, στην οποία ο Μίμης φαίνεται να “μιλάει” με την μπάλα…
30 χρόνια έπαιζε χωρίς επικαλαμίδες και δεν τραυματίστηκε ποτέ
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Μίμης Δομάζος Μυστικά και άλλες αποκαλύψεις», ο «Στρατηγός» δεν φόρεσε ποτέ επικαλαμίδες, ούτε έδεσε τα πόδια του. Ποτέ δεν τραυματίστηκε αν κι έπαιζε σε γήπεδα ξερά – χωμάτινα. Ο ίδιος θα πει: «Στις διεκδικήσεις έβαζα πολύ δυνατά τα πόδια μου. Δεν φοβόμουν τον αντίπαλο. Όσο θηριώδης και να ήταν ή αν έπαιζε με άγριες διαθέσεις, προσπαθούσα να τον ξεγελάσω και συγχρόνως να προστατεύσω τα πόδια μου».
Ο θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου αγωνίστηκε, με τον αριθμό «10» στη φανέλα, σε 502 αγώνες πρωταθλήματος, κατακτώντας συνολικά 13 τίτλους και κρατώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού για περίπου 15 χρόνια.
«Δεν μετάνιωσα για ό,τι έκανα, αλλά μόνο για όσα ήθελα αλλά δεν μπόρεσα να κάνω», έγραφε στον επίλογο της αυτοβιογραφίας του.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ο συγγραφέας κάνει αναφορά σε μία συγκινητική στιγμή κατά τη διάρκεια της έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας: «Ήταν η στιγμή της συνάντησης δύο θρύλων του ελληνικού αθλητισμού, των δύο πιο δημοφιλών σπορ, του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Ο Νίκος Γκάλης, ο αθλητής που άνοιξε το δρόμο για την ανάδειξη του ελληνικού μπάσκετ σε όλο τον κόσμο, παραδίδει την Ολυμπιακή δάδα στον Μίμη Δομάζο, τον άνθρωπο που συνδύασε το όνομα του με τη λέξη «ποδόσφαιρο» και ο οποίος υπήρξε ίνδαλμα για γενιές και γενιές νέων ποδοσφαιριστών».
Η κληρονομιά του Μίμη Δομάζου δεν περιορίζεται στα γήπεδα όπου μεγαλούργησε, αλλά ζει στις καρδιές όλων όσοι τον έζησαν, τον θαύμασαν και τον έκαναν πρότυπο. Δεν ήταν απλά ένας ποδοσφαιριστής! Ήταν σύμβολο αφοσίωσης, πάθους και ηγεσίας. Ο «Στρατηγός» δεν ήταν απλώς μέρος της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου – ήταν ο ίδιος η ιστορία. Και αυτή η ιστορία θα παραμένει ανεξίτηλη, εμπνέοντας γενιές να κυνηγούν τα όνειρά τους με το ίδιο πείσμα και τη μοναδική του λάμψη.
[Πηγή:]www.newsit.gr
