Η συνεχής υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου προς την Ουκρανία, που συμβολίζεται και από τον καθημερινή παρουσία της ουκρανικής σημαίας δίπλα στη βρετανική στα δημόσια κτίρια, αντιμετωπίζει μια κρίσιμη δοκιμασία. Η πρόσφατη δέσμευση του πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ να συνεισφέρει βρετανικά στρατεύματα σε μια πιθανή μελλοντική ειρηνευτική δύναμη στην Ουκρανία έχει εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα του Λονδίνου να εκπληρώσει αυτή τη δέσμευση.

Η ανακοίνωση του Στάρμερ έρχεται σε ένα περίπλοκο γεωπολιτικό τοπίο, συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων συζητήσεων για τις ειρηνευτικές συνομιλίες ΗΠΑ-Ρωσίας που αποκλείουν τόσο την Ευρώπη όσο και την Ουκρανία. Η χρονική στιγμή συμπίπτει επίσης με μια προγραμματισμένη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον, με την οποία ελπίζει να ενισχύσει την υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία. Ωστόσο, αυτή η υπόσχεση αντιμετωπίζεται με  σκεπτικισμό, ιδίως δεδομένων των επιφυλάξεων του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς σχετικά με τη συμμετοχή γερμανικών δυνάμεων σε μια τέτοια αποστολή. Ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είχε προηγουμένως διατυπώσει την ιδέα μιας ειρηνευτικής δύναμης, η δημόσια υποστήριξη του Στάρμερ φαίνεται να οφείλεται στην προοπτική των συνομιλιών ΗΠΑ-Ρωσίας και στις πρόσφατες επικρίσεις του Τζέι Ντι Βανς για την προσέγγιση της Ευρώπης στη σύγκρουση. Η έλλειψη ενός ενιαίου ευρωπαϊκού μετώπου ενισχύει την αντίληψη της συρρικνωμένης επιρροής της Ευρώπης στο ουκρανικό.

Ο βιαστικός (κάποιοι λένε πανικόβλητος) χαρακτήρας της συνόδου κορυφής, και η έλλειψη συντονισμένης απάντησης ως αποτέλεσμα θα επιβεβαιώσουν μόνο την άποψη τόσο στη Μόσχα όσο και στην Ουάσιγκτον ότι η Ευρώπη είναι «εκτός κάδρου» όταν πρόκειται για την Ουκρανία. Ούτε είναι πιθανό να εντυπωσιαστούν με την προσφορά του Στάρμερ για στρατεύματα, μια υπόσχεση που
φαίνεται εξωφρενικά μη ρεαλιστική δεδομένης της κλίμακας της πρόκλησης.

Τα σύνορα Ουκρανίας-Ρωσίας εκτείνονται σε πάνω από 2.550 χιλιόμετρα, απαιτώντας μια ουσιαστική και καλά εξοπλισμένη ειρηνευτική δύναμη για να είναι αποτελεσματική. Εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένου του πρώην επικεφαλής του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν και του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, κάνουν λόγο για μια δύναμη περίπου 100.000 στρατιωτών, πιθανώς υπό την ηγεσία της Βρετανίας και της Γαλλίας. Ωστόσο, η σημερινή δύναμη του βρετανικού στρατού είναι λιγότερο από 75.000 άτομα. Ακόμη και μια μικρότερη ανάπτυξη θα επιβάρυνε τους πόρους, απαιτώντας σημαντικές εναλλαγές δυναμικού και υλικοτεχνική υποστήριξη. Ο πρώην αρχηγός του βρετανικού στρατού, Ρίτσαρντ Ντάνατ, έχει υπολογίσει ότι μια ανάπτυξη 10.000 στρατιωτών θα χρειαζόταν 30.000 στρατιώτες ετησίως λόγω αυτών των υλικοτεχνικών απαιτήσεων.

Επιπλέον, υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα του Ηνωμένου Βασιλείου να επεκτείνει σημαντικά τις ένοπλες δυνάμεις του για να διατηρήσει μια τέτοια επιχείρηση. Η δέσμευση της βρετανικής κυβέρνησης να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες στο 2,5% του ΑΕΠ παραμένει ανεκπλήρωτη, με την ημερομηνία-στόχο να έχει οριστεί αόριστα για «εφέτος την άνοιξη». Απόστρατοι αξιωματικοί υποστηρίζουν ότι ακόμη και το 3% του ΑΕΠ είναι ανεπαρκές για την εκπλήρωση των υφιστάμενων δεσμεύσεων, πόσω μάλλον για μια σημαντική ανάπτυξη ειρηνευτικών δυνάμεων. Το τρέχον δημοσιονομικό περιβάλλον παρουσιάζει σημαντικά εμπόδια, καθώς η υπουργός Οικονομικών Ρέιτσελ Ριβς έχει δεσμευτεί σε αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες που περιορίζουν τον δανεισμό, ενώ δεσμεύεται επίσης να μην αυξήσει τους φόρους. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε αύξηση των αμυντικών δαπανών πιθανότατα θα απαιτήσει πολιτικά ευαίσθητες περικοπές σε άλλους τομείς. Οι μη ανελαστικές κυβερνητικές υπηρεσίες (δηλαδή εκτός της υγείας, της παιδείας και της άμυνας) αντιμετωπίζουν ήδη πιθανές περικοπές έως και 11%. Η αύξηση των αμυντικών δαπανών ακόμη και στο 2,5% θα απαιτούσε δισεκατομμύρια λίρες, επηρεάζοντας δυνητικά τους προϋπολογισμούς για το περιβάλλον, τη δικαιοσύνη και το επιχειρείν. 

Ο υπουργός Άμυνας Τζόν Χίλι τόνισε ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική δύναμη θα απαιτούσε εγγύηση ασφαλείας από τις ΗΠΑ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η εμπλοκή της Ουάσιγκτον είναι απαραίτητη για την αποτροπή της ρωσικής επιθετικότητας. Ωστόσο, αυτή η εξάρτηση από την υποστήριξη των ΗΠΑ εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη μακροπρόθεσμη δέσμευση μιας τέτοιας στρατιωτικής εμπλοκής. Επιπλέον, η πιθανότητα κλιμάκωσης και άμεσης σύγκρουσης μεταξύ βρετανικών και ρωσικών δυνάμεων παραμένει σοβαρή πηγή ανησυχίας.

Η δημόσια υποστήριξη για την Ουκρανία στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ισχυρή, με πολλές οικογένειες να ανοίγουν τα σπίτια τους στους Ουκρανούς πρόσφυγες. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι παρότι η υποστήριξη παραμένει σχετικά υψηλή, έχει μειωθεί από την αρχή του πολέμου. Το να ζητηθεί από τη βρετανική κοινή γνώμη να αποδεχθεί αυξημένα οικονομικά βάρη εν μέσω περικοπών στις δημόσιες υπηρεσίες αλλά και η πιθανότητα στρατιωτικών απωλειών θα μπορούσε να διαβρώσει περαιτέρω αυτήν την υποστήριξη, ιδιαίτερα εάν η σύγκρουση συνεχιστεί. Η αντίθεση μεταξύ της ισχυρής υποστήριξης του Ηνωμένου Βασιλείου και των χαμηλότερων επιπέδων υποστήριξης στις ΗΠΑ προσθέτει περαιτέρω αβεβαιότητα.

Ενώ η δέσμευση του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ουκρανία είναι εμφανής, η πρακτικότητα της δέσμευσης του Στάρμερ να παρέχει στρατεύματα για μια ειρηνευτική δύναμη αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις. Αυτά περιλαμβάνουν τις υλικοτεχνικές απαιτήσεις μιας τέτοιας ανάπτυξης δυνάμεων, τους πεπερασμένους στρατιωτικούς πόρους του Ηνωμένου Βασιλείου, τους σημαντικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς, την αβεβαιότητα γύρω από τη συμμετοχή των ΗΠΑ και το ενδεχόμενο στροφής της κοινής γνώμης. Αυτοί οι παράγοντες εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα του Λονδίνου να εκπληρώσει τη δέσμευσή του με βάση και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της σύγκρουσης. 

Εάν ο Στάρμερ ζητήσει από τους ψηφοφόρους του Ηνωμένου Βασιλείου όχι μόνο μεγαλύτερη χρηματοδότηση εις βάρος των προβληματικών δημόσιων υπηρεσιών τους, αλλά και ζωές νεαρών στρατιωτών, θα είναι δύσκολο οι Βρετανοί να μην ταυτιστούν με τους Αμερικανούς, που αντιμετωπίζουν το ουκρανικό ως μια μακρινή σύγκρουση σε μια μακρινή ήπειρο μικρής σημασίας για τις δικές τους ζωές και επικροτούν τη δέσμευση του Τραμπ να τερματίσει τις μάχες ακόμη και εις βάρος της Ουκρανίας.  

Πηγή: The Washington Post

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.