Το να είναι κανείς ψηλός, είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις όσον αφορά την υγεία, καθώς για μερικές ασθένειες κινδυνεύει λιγότερο και για άλλες περισσότερο, σε σχέση με τους πιο κοντούς ανθρώπους, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, τη μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα.

Οι ψηλοί έχουν, μεταξύ άλλων, αυξημένο κίνδυνο για περιφερική νευροπάθεια (βλάβη στα νεύρα κυρίως των άκρων), αρρυθμία καρδιάς (κολπική μαρμαρυγή) και λοιμώξεις ή έλκη του δέρματος και των οστών, αλλά μικρότερο κίνδυνο για καρδιοπάθεια, υπέρταση και υψηλή χοληστερίνη. Όσο ψηλότερος είναι κανείς, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για μερικά προβλήματα υγείας, ενώ αντίθετα τόσο μικρότερος για τα περισσότερα καρδιαγγειακά, αλλά με εξαιρέσεις (π.χ. μεγαλώνει ο κίνδυνος για φλεβική θρόμβωση).

Τα στοιχεία της μελέτης

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Σριντάραν Ραγκαβάν του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και του Ιατρικού Κέντρου Βετεράνων των Βραχωδών Ορέων, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας PLoS Genetics, ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 280.000 ανθρώπους, συσχετίζοντας το ύψος με πάνω από 1.000 παθήσεις και ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Η διαπίστωση ήταν ότι τα επίπεδα κινδύνου για 127 διαφορετικές παθήσεις μπορεί να συνδέονται με το ύψος.

Προηγούμενες μελέτες έχουν συσχετίσει το μεγάλο ή μικρό ύψος με διάφορα προβλήματα υγείας και η νέα έρευνα μελετά σε περισσότερο βάθος από ποτέ το ζήτημα, προσπαθώντας να απομονώσει άλλους παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο, όπως η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση και η διατροφή.

Τα συμπεράσματα

Ο Ραγκαβάν δήλωσε ότι «βρήκαμε στοιχεία πως το ύψος ενός ενήλικα μπορεί να επηρεάζει πάνω από 100 κλινικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων αρκετών παθήσεων που έχουν άσχημη έκβαση και επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα της ζωής. Συμπεραίνουμε ότι το ύψος μπορεί να αποτελεί έναν παραγνωρισμένο μη τροποποιήσιμο παράγοντα κινδύνου για αρκετές κοινές παθήσεις στους ενήλικες».

Το ύψος εξαρτάται τόσο από γενετικούς όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες, με χιλιάδες γονίδια να εμπλέκονται, καθώς επίσης μια πληθώρα παραγόντων (διατροφικών, κοινωνικών, οικονομικών, δημογραφικών κ.α.) που σχετίζονται με τις συνθήκες και τον τρόπο ζωής. Η σχέση ύψους-υγείας χρήζει οπωσδήποτε περαιτέρω μελέτης, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Το σώμα μας χάνει περίπου δύο λίτρα υγρών κάθε μέρα, κατ’ αρχήν μέσω της επιφάνειας του δέρματος, το οποίο ρυθμίζει τη θερμοκρασία στο σώμα. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα τις πιο ζεστές ημέρες του χρόνου. Αλλά και ο ξηρός αέρας από τη θέρμανση μπορεί επίσης να μας επηρεάσει. Τα νεφρά, τα οποία καθαρίζουν τον οργανισμό μας από τις τοξίνες, εκκρίνουν υγρό με τη μορφή ούρων.

Αν δεν έχουμε πιει αρκετά υγρά, τα ούρα μας έχουν έντονο κίτρινο χρώμα. Αν το χρώμα γίνει καφέ, αυτό είναι ένα σοβαρό προειδοποιητικό σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά. Υγρά εκκρίνονται και με τα κόπρανα μέσω των εντέρων. Επίσης χάνουμε νερό με τη μορφή μικροσκοπικών σταγονιδίων όταν αναπνέουμε. Το συμπέρασμα είναι ότι για να αντικαταστήσουμε αυτές τις απώλειες, πρέπει να πίνουμε περίπου 1,5 με δύο λίτρα υγρών κάθε μέρα. Οι ανάγκες αυξάνονται κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης ή σε περίπτωση υψηλών θερμοκρασιών, πυρετού, εμετού και διάρροιας.

Χωρίς υγρά δεν μπορεί να λειτουργήσουν σώμα και εγκέφαλος

Ωστόσο, δεν χρειάζεται πάντα νερό. Σούπες, φρούτα ή διάφορα είδη λαχανικών κάνουν επίσης καλό στον οργανισμό και βοηθούν στην αναπλήρωση των χαμένων υγρών. Ποιο είναι το όριο κινδύνου; Απώλεια του 7% των σωματικών υγρών, κάτι που μπορούμε να διαπιστώσουμε από ταχυπαλμίες και επεισόδια σύγχυσης, επειδή όλες οι χημικές διεργασίες και χημικές αντιδράσεις στο σώμα απαιτούν υγρά. Στη χειρότερη περίπτωση, σε μία απώλεια υγρών κατά 12%, μπορεί να προκληθεί σοκ ή ακόμη και κώμα. Χωρίς υγρά δεν μπορούν να λειτουργήσουν εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός. Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό είναι ένα διαυγές, άχρωμο υγρό που βρίσκεται στο κοιλιακό σύστημα του εγκεφάλου και στον υπεραχνοειδή χώρο.

Σε αυτό επιπλέει το κρανίο και το προστατεύει από τους κραδασμούς. Κάθε μέρα δημιουργεί ο οργανισμός μας μισό λίτρο από αυτό το υγρό, το οποίο πρέπει να ανανεωθεί τρεις φορές την ημέρα. Πρώτα σημάδια ότι το σώμα μας χρειάζεται επειγόντως υγρά, είναι οι πονοκέφαλοι και οι ζαλάδες, η ξηρότητα στο στόμα και στον λαιμό και πιθανώς μία δυσκολία στην κατάποση. Νιώθουμε κουρασμένοι και αδύναμοι, αλλά δεν το συνδέουμε απαραίτητα με την έλλειψη υγρών. Όταν κάνει ζέστη και χάνουμε πολλά υγρά μέσω της εφίδρωσης, μπορεί να προκληθούν προβλήματα στο κυκλοφορικό σύστημα και απλά να καταρρεύσουμε.

Το σώμα μάς δίνει μηνύματα ότι θα πρέπει να πιούμε κάτι, επειδή αυξάνεται και η αρτηριακή μας πίεση. Χωρίς αρκετό υγρό, το αίμα πυκνώνει και δεν μπορεί πλέον εύκολα να κυκλοφορήσει. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο λιγότερο διψάμε. Δεν είναι επίσης ασυνήθιστο για τους ηλικιωμένους να ξεχνούν απλά να πίνουν αρκετά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ζαλάδα, σύγχυση, διαταραχές της συνείδησης ή ακόμη και απώλεια συνείδησης. Εάν υπάρχει υπερβολική έλλειψη υγρών, οι γιατροί πρέπει δώσουν τις κατάλληλες ποσότητες με ορό. Ωστόσο, μερικοί ηλικιωμένοι συνειδητά αποφεύγουν να πίνουν αρκετά υγρά, επειδή δεν μπορούν πλέον να ελέγξουν την ανάγκη για ούρηση όπως οι νεότεροι. Ο φόβος ότι θα χάσουν ούρα ακούσια ή θα πρέπει να πηγαίνουν στην τουαλέτα πολύ συχνά τη νύχτα, σημαίνει ότι πίνουν πολύ λίγο ή και καθόλου.

Η ποσότητα κάνει τη διαφορά

Το αλκοόλ επίσης αφυδατώνει τον οργανισμό μας, γιατί έχει διουρητική δράση. Τα νεφρά προσπαθούν να ξεπλύνουν τις τοξικές ουσίες από το σώμα, γι αυτό έχουμε ανάγκη να πάμε συχνά στην τουαλέτα. Το αλκοόλ διασφαλίζει την αναστολή της απελευθέρωσης της λεγόμενης βαζοπρεσσίνης στον υποθάλαμο. Η βαζοπρεσίνη είναι μια ορμόνη που ρυθμίζει την ισορροπία του νερού στα νεφρά. Ωστόσο, εάν το σώμα δεν έχει επαρκή ποσότητα αυτής της σημαντικής ορμόνης διαθέσιμη, τα νεφρά μας εκκρίνουν πάρα πολύ νερό. Η ισορροπία του νερού διαταράσσεται, όλα μπερδεύονται.

Από την άλλη πλευρά, εάν πιούμε πέντε λίτρα ή περισσότερα μέσα σε λίγες ώρες, αυτό μπορεί επίσης να είναι απειλητικό για τη ζωή και να έχει ως αποτέλεσμα τη λεγόμενη υπερυδάτωση, δηλαδή υπερβολική ποσότητα υγρού στο σώμα. Τα νεφρά δεν είναι πλέον σε θέση να ρυθμίσουν και να αποβάλουν τη μεγάλη ποσότητα υγρού. Μία από τις χειρότερες συνέπειες μπορεί να είναι το εγκεφαλικό οίδημα. Τεράστιες ποσότητες υγρού καταπίνονται και όταν μπαίνουν στοιχήματα για το ποιος θα πιει τη μεγαλύτερη ποσότητα νερού. Αυτό μπορεί να καταπονίσει το σώμα. Όχι μόνο τα νεφρά δεν μπορούν να ανταποκριθούν, αλλά απορυθμίζεται η ισορροπία του αλατιού στο οργανισμό. Το πώς και αν ένα σώμα μπορεί να αντεπεξέλθει σε τόσα πολλά, εξαρτάται από την ηλικία, το βάρος και τη γενική κατάσταση. Το ίδιο ισχύει και εδώ: Η ποσότητα κάνει τη διαφορά.

Γκούντρουν Χάιζε

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου

Μια νέα τεχνολογία η οποία θα βοηθήσει τους χειρουργούς να γνωρίζουν πού βρίσκονται τα νεύρα του ασθενούς, μειώνοντας την πιθανότητα βλάβης των νεύρων, ανέπτυξαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της πολιτείας του Όρεγκον.

Η τεχνολογία βασίζεται σε υδρογέλες, τρισδιάστατα δίκτυα πολυμερών που απορροφούν και συγκρατούν μεγάλες ποσότητες νερού και στοχεύει στην αντιμετώπιση μιας χειρουργικής επιπλοκής που είναι ευρέως διαδεδομένη και επίμονη.

Ανάλογα με τη διαδικασία, ο ασθενής μπορεί να αντιμετωπίσει διψήφιο ποσοστό πιθανοτήτων να υποστεί τραυματισμό νεύρων στη διάρκεια του χειρουργείου, λέει ο Adam Alani αναπληρωτής καθηγητής Φαρμακευτικής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον.

Χαρακτηριστικά ανέφερε πως οι ασθενείς που χρειάζονται αφαίρεση του θυρεοειδούς αντιμετωπίζουν 15% πιθανότητα να υποστούν αλλαγές στη φωνή τους, εξαιτίας μετεγχειρητικής βλάβης στα νεύρα του λάρυγγά τους. Αν ληφθεί υπόψιν ότι το 12% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πιθανό να αναπτύξει μια πάθηση του θυρεοειδούς, για την οποία η θυρεοειδεκτομή είναι η συνήθης θεραπεία, τότε η συχνότητα αυτού του τύπου επέμβασης και μόνο, είναι συγκλονιστική.

«Οι τεχνικές προστασίας των νεύρων υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, αλλά η ταυτοποίηση και η ουσιαστική προστασία τους παραμένουν μια μεγάλη πρόκληση, καθώς τα ποσοστά επιτυχίας σχετίζονται στενά με τις δεξιότητες και την εμπειρία του κάθε χειρουργού. Η διεγχειρητική νευρική βλάβη επηρεάζει όλες τις χειρουργικές ειδικότητες και αποτελεί σημαντικό πρόβλημα ακόμη και για επεμβάσεις που γίνονται συνεχώς, όπως προστατεκτομές, υστερεκτομές, αποκατάσταση κήλης και θυρεοειδεκτομές», δήλωσε ο Alani.

Διαβάστε επίσης: Ολογράμματα κάνουν πιο στοχευμένες τις χειρουργικές επεμβάσεις

Για την εκπόνηση της μελέτης ο Alani, συνεργάστηκε με τη αναπληρώτρια καθηγήτρια Βιοϊατρικής Μηχανικής της Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Όρεγκον, ύστερα από χρηματοδότηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Biomaterials.

Η έρευνα είναι ένα σημαντικό βήμα προς τη βελτίωση μιας τεχνικής προστασίας των νεύρων που ονομάζεται χειρουργική επέμβαση με φθορίζουσα καθοδήγηση. Συγκεκριμένοι ιστοί, σε αυτή την περίπτωση τα νεύρα, μπορούν να ανιχνευθούν καλύτερα εάν φωσφορίζουν – δηλαδή εκπέμπουν φως μετά την απορρόφηση του φωτός ή κάποιου άλλου είδους ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

Για να συμβεί αυτό, οι ιστοί πρέπει να υποβληθούν σε επεξεργασία με ένα φθοριούχο υλικό, μέσω του οποίου μικροσκοπικά μόρια απορροφούν και εκπέμπουν φως συγκεκριμένου μήκους κύματος.

Το εργαστήριο του Alani ανέπτυξε μια αποτελεσματική φθοριούχο υδρογέλη που βασίζεται σε ενώσεις που ονομάζονται πλουρονικά ή πολοξαμερή. Πρόκειται για πολυμερή που συντίθενται από τη συμπύκνωση οξειδίων του αιθυλενίου και του προπυλενίου.

«Οι υδρογέλες έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για την δημιουργία σκιαγραφικών μέσων σε τεχνολογίες απεικόνισης όπως η μαγνητική τομογραφία και η αξονική τομογραφία», είπε ο Αλάνι και πρόσθεσε «τα πλουρονικά χρησιμοποιούνται ήδη ως παράγοντας χορήγησης φαρμάκων σε προϊόντα που έχουν εγκριθεί από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων. Τα φυσικά χαρακτηριστικά του σκευάσματός μας που βασίζεται σε πλουρονικά επιτρέπουν την εφαρμογή του ειδικού για τα νεύρα σκιαγραφικού διαλύματος με σχετική ευκολία. Διαχέεται αρχικά ως υγρό και στη συνέχεια παραμένει στη θέση του, αφού σχηματίσει σχεδόν αμέσως ένα τζελ.

Οι επιτυχείς δοκιμές σε δύο ζωικά μοντέλα – ποντίκι και χοίρο – δείχνουν ότι η νέα τεχνολογία είναι μια κλινικά βιώσιμη μέθοδος για την φθορίζουσα καθοδήγηση προστασίας νεύρων κατά τη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής καθώς και άλλων χειρουργικών διαδικασιών».

Καθώς τα πλουρονικά έχουν ήδη έγκριση από τον FDA, θα υποβληθεί φάκελος ταχείας έγκρισης για τη νέα τεχνολογία, βάσει των κατευθυντήριων οδηγιών του Οργανισμού, οι οποίες επιτρέπουν κλινικές μελέτες φάσης Ι με ασφαλείς μικροδόσεις πιθανών υποψηφίων φαρμάκων, ταχύτερα από ότι συνήθως.

«Η άμεση χορήγηση σκιαγραφικού παράγοντα στην περιοχή θεραπείας είναι μια θετική εναλλακτική λύση στη συστηματική χορήγηση φθοριζόντων παραγόντων», ανέφερε ο Alani, υπογραμμίζοντας πως «Η επιλεκτική επισήμανση ιστών μόνο εντός του χειρουργικού πεδίου απαιτεί σημαντικά χαμηλότερη δόση από τη συστηματική χορήγηση».