Τα πυροβόλα όπλα έχουν μετατραπεί στην κυριότερη αιτία θανάτου στις τάξεις των νέων Αμερικανών, ξεπερνώντας τα τροχαία, υποδεικνύει πρόσφατη μελέτη της κυριότερης υπηρεσίας δημόσιας υγείας των ΗΠΑ, που καταγράφει μεγάλη αύξηση των ανθρωποκτονιών με τη χρήση τους, όπως η σφαγή σε σχολείο του Τέξας την Τρίτη, όταν χάθηκαν οι ζωές 19 μαθητών και μαθητριών.

Το 2020, 4.368 παιδιά και έφηβοι ηλικίας ως και 19 ετών υπέκυψαν στα τραύματα που τους προκάλεσαν σφαίρες, με τον δείκτη να φθάνει τους 5,4 θανάτους ανά 100.000 παιδιά και εφήβους, δείχνει πίνακας που δημοσίευσαν τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC).

Σχεδόν τα δύο τρίτα των θανάτων αυτών χαρακτηρίζονται ανθρωποκτονίες.

Συγκριτικά, 4.036 θάνατοι οφείλονταν σε τροχαία δυστυχήματα στην ίδια ηλικιακή κατηγορία.

Η διαφορά σταδιακά μειώθηκε χάρη στη μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων, με μέτρα για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας στην πορεία των ετών, ενώ αντιθέτως οι θάνατοι εξαιτίας των πυροβόλων όπλων αυξάνονταν.

Οι δύο καμπύλες διασταυρώθηκαν το 2020, τελευταία χρονιά για την οποία είναι διαθέσιμες στατιστικές. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν σε επιστολή στην επιστημονική επιθεώρηση New England Journal of Medicine (NEJM) την περασμένη εβδομάδα.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της, τα νέα δεδομένα συνάδουν με άλλες μελέτες για την αύξηση των βίαιων εγκλημάτων με τη χρήση πυροβόλων όπλων κατά τη διάρκεια της πανδημίας του νέου κορονοϊού. Τα αίτια αυτής της αύξησης είναι πολλαπλά, όμως «δεν μπορεί να γίνει η υπόθεση» ότι οι αριθμοί θα επανέλθουν «στα επίπεδα προ πανδημίας», υπογράμμισαν.

Ο πίνακας των CDC δείχνει πως το 30% των θανάτων οφειλόταν σε αυτοκτονίες, κάτι παραπάνω από 3% οφείλονταν σε ατυχήματα, ενώ τα αίτια παραμένουν αδιευκρίνιστα στο 2% των περιπτώσεων. Μικρός αριθμός των θανάτων οφειλόταν σε «νόμιμες επεμβάσεις», με άλλα λόγια σε πυρά αστυνομικών.

Δυσανάλογα περισσότεροι νέοι Αφροαμερικανοί πέφτουν θύματα πυροβόλων όπλων: διατρέχουν τετραπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν από σφαίρες από ότι οι νέοι λευκοί, για τους οποίους τα τροχαία συνεχίζουν να αποτελούν την κυριότερη απειλή. Η φυλετική ομάδα που καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση μεταξύ όσων πλήττονται περισσότερο είναι, αξιοσημείωτα, αυτή των αυτοχθόνων.

Οι νεαροί άνδρες έχουν εξαπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν εξαιτίας πυρών από ό,τι οι γυναίκες.

Γεωγραφικά, ο δείκτης των θανάτων εξαιτίας πυροβόλων όπλων είναι υψηλότερος στην αμερικανική πρωτεύουσα Ουάσινγκτον, που ακολουθούν η Λουιζιάνα και η Αλάσκα.

Οι αριθμοί αυτοί υπογραμμίζουν πως μολονότι οι μαζικές σφαγές, όπως αυτή της Τρίτης σε πρωτοβάθμιο σχολείο της μικρής πόλης Ουβάλντε, στην πολιτεία Τέξας, είναι τα περιστατικά τα οποία προσελκύουν περισσότερο την προσοχή της κοινής γνώμης, δεν αποτελούν παρά μόνο μικρό μέρος των θανάτων νέων από σφαίρες.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όταν ο Εουλάλιο Ντίαζ Τζούνιορ μπήκε στη σχολική τάξη στο Ουβάλντε του Τέξας όπου 19 παιδιά και δύο δασκάλες είχαν σκοτωθεί λίγες ώρες νωρίτερα από τα πυρά του εισβολέα, αντίκρισε μεταξύ άλλων το άψυχο κορμί μιας πρώην συμμαθήτριάς του στο λύκειο. Λίγο μακρύτερα κείτονταν οι σοροί μαθητών της 4ης τάξης, παιδιών ηλικίας 9-10 ετών των οποίων οι γονείς είναι προσωπικοί φίλοι του.

Ως Ειρηνοδίκης στην μικρή πόλη του Τέξας, όπου 18χρονος ένοπλος προκάλεσε ένα από τα χειρότερα λουτρά αίματος σε σχολείο των ΗΠΑ, ο Ντίαζ επιφορτίστηκε με το μακάβριο καθήκον της αναγνώρισης των θυμάτων. Συνήθως τα καθήκοντά του περιορίζονταν σε μικρές δικαστικές υποθέσεις και στην επικύρωση γάμων. Επειδή όμως στο Ουβάλντε δεν υπάρχει ιατροδικαστής, ο Ντίαζ κλήθηκε να αναλάβει την υπόθεση.

Κατά την άφιξή του στο δημοτικό σχολείο, ο 49χρονος είπε ότι είχε προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει το χειρότερο σκηνικό που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Όμως αποδείχτηκε πως δεν ήταν αρκετό…

Στο πάτωμα της αιματοβαμμένης σχολικής αίθουσας, αντίκρισε το άψυχο κορμί της Ίρμα Γκαρσία, μιας από τις δασκάλες. «Ήταν ένα χρόνο μικρότερή μου, φοιτούσαμε μαζί στο λύκειο του Ουβάλντε», είπε ο Ντίαζ στο πρακτορείο Reuters.

Όταν μια τραγωδία τέτοιων διαστάσεων σημειώνεται σε μια μικρή κοινότητα, είναι σαν ένας τεράστιος βράχος να πέφτει μέσα σε μια μικροσκοπική λιμνούλα. Ο πόνος μοιάζει με κύμα από το οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει…

«Όταν γύρισα στο σπίτι, μετά την αναγνώριση όλων των θυμάτων, άρχισα να δέχομαι μηνύματα στο Facebook και συνειδητοποίησα ότι γνώριζα γονείς ακόμη και παππούδες πολλών από αυτά τα παιδιά», τόνισε.

Η αναγνώριση των θυμάτων ήταν μια επώδυνη διαδικασία. «Τα παιδάκια δεν έχουν δελτία ταυτότητας ούτε ταμπελάκια με τα ονόματά τους», εξηγεί ο Ντίαζ.

Πολλές από τις σορούς ήταν σε τρομακτική κατάσταση. Ο Ντίαζ προσπάθησε να μην επιβαρύνει περισσότερο τους γονείς των θυμάτων, ελπίζοντας πως θα μπορούσε να ταυτοποιήσει τα νεκρά παιδιά από τις περιγραφές που είχαν δώσει για τα ρούχα που φορούσαν εκείνη την ημέρα και τις φωτογραφίες που του έδωσαν.

Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν τα κατάφερε, και η αστυνομία έδωσε εντολή για ταυτοποίηση μέσω τεστ DNA.

«Είναι καθήκον μου να βεβαιωθώ ότι κάθε σορός θα παραδοθεί στη σωστή οικογένεια», λέει με φωνή μου τρέμει.

Εκφράζει την ελπίδα πως για τον ίδιο λόγο που τόσοι πολλοί κάτοικοι του Ουβάλντε θρηνούν – επειδή όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους – οι πληγές ίσως επουλωθούν πιο γρήγορα. «Είμαστε όλοι εδώ για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον» τονίζει.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ