Αρκετοί έχουν την αίσθηση ότι τα βιδωτά καπάκια στα κρασιά χρησιμοποιούνται σε φτηνότερα, χαμηλότερης ποιότητας κρασιά που προορίζονται για μαζική κατανάλωση. Όμως, τα βιδωτά καπάκια υπάρχουν στον χώρο του κρασιού εδώ και περίπου 80 χρόνια. Πλέον, η χρήση τους έχει ξεκινήσει να κερδίζει περισσότερο έδαφος, σε σχέση με τον γνωστό, σε όλους μας, παραδοσιακό φελλό.
Ολοένα και περισσότεροι παραγωγοί χρησιμοποιούν τα βιδωτά καπάκια (stelvin) κυρίως στα λευκά και κόκκινα κρασιά που προορίζονται για άμεση κατανάλωση, ενώ αρκετοί παραγωγοί από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία υιοθέτησαν τα βιδωτά καπάκια και τα χρησιμοποίησαν ακόμη και σε πιο premium κρασιά τους. Εξάλλου, η σύγχρονη τεχνολογία stelvin επιτρέπει την πλήρη σφράγιση του περιεχομένου, αποκλείοντας την έκθεση του κρασιού στο οξυγόνο και το φαινόμενο της οξείδωσης.
Ωστόσο, οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει τα κρασιά που είναι σφραγισμένα με φελλό. Άλλωστε, η διαδικασία του ανοίγματος μιας φιάλης με τιρμπουσόν έχει αποκτήσει το χαρακτήρα ιεροτελεστίας, που συνοδεύει ένα ρομαντικό δείπνο. Βέβαια, για κάποιους η συγκεκριμένη διαδικασία μπορεί να μην είναι αρεστή, καθώς κατά την προσπάθεια αφαίρεσης του φελλού, ενδεχομένως να θρυμματιστεί, με αποτέλεσμα ορισμένα κομματάκια να εισέλθουν στο κρασί. Υπάρχει, επίσης, το ενδεχόμενο να έχετε ανοίξει ένα μπουκάλι κρασιού και να αναδύεται μια περίεργη μυρωδιά, λες και πρόκειται για μούχλα, ενώ η γεύση του είναι στυφή.
Αυτό σημαίνει ότι το κρασί είναι φελλωμένο και οφείλεται σε μια χημική ένωση που ονομάζεται TCA (2, 4, 6 – τριχλωροανισόλη). Το TCA διεισδύει στο κρασί όταν ένας μύκητας που συνήθως μολύνει τον φελλό έρχεται σε επαφή με προϊόντα χλωρίου που χρησιμοποιούνται στα οινοποιεία για απολύμανση. Τα προϊόντα καθαρισμού που περιέχουν χλώριο θεωρήθηκαν μείζον πρόβλημα τόσο στη βιομηχανία φελλού όσο και στο οινοποιείο, αλλά έχουν γίνει προσπάθειες για τη μείωση αυτής της πηγής μόλυνσης.
Ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει ότι το TCA μπορεί να σχηματιστεί εξίσου σε φλοιό δέντρων, πριν από την παραγωγή φελλού, καθώς επίσης να μολύνει τον εξοπλισμό στο οινοποιείο. Μάλιστα, έχει υπολογιστεί ότι το 5% της παγκόσμιας παραγωγής κρασιού επηρεάζεται σε μέγιστο βαθμό από την «ασθένεια» του φελλού. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, ο φελλός επιτρέπει στο κρασί να «αναπνέει», βελτιώνοντας την υφή των κρασιών ιδιαίτερα εκείνων που είναι υψηλής ποιότητας και απαιτούν παλαίωση.
Για παράδειγμα, στα κόκκινα κρασιά, προτιμάται η χρήση φελλού, καθώς θεωρείται ότι αυτά βελτιώνονται από τις μικροποσότητες οξυγόνου που εισχωρούν μέσα από τους πόρους του φελλού. Σύμφωνα με τους παραγωγούς οι μικροποσότητες αυτές βοηθούν στη βελτίωση την γεύσης του κρασιού με την εξομάλυνση των τανινών χαρίζοντας βελούδινη αίσθηση στο στόμα.
Να σημειωθεί ότι ο φελλός που χρησιμοποιείται στην κατασκευή πωμάτων προέρχεται από τον εξωτερικό φλοιό της φελλοφόρου δρυός (επιστημονική ονομασία Quercus suber) που είναι ένας είδος μεσαίου μεγέθους, αειθαλούς βελανιδιάς.
Απαντάται στη φύση στη νοτιοδυτική Ευρώπη, ιδίως στην Ιβηρική χερσόνησο, και τη βορειοδυτική Αφρική. Σε αντίθεση με το φελλό, που απαιτεί την χρήση εργαλείων, το βιδωτό καπάκι δεν χρειάζεται απολύτως κανένα αξεσουάρ.
Ενδεχομένως, βέβαια, να χρησιμοποιήσετε λίγο χαρτί, σε περίπτωση που είναι ιδρωμένα τα χέρια σας και γλιστράνε.
Όμως, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, θα απολαύσετε το κρασί στο ποτήρι σας, χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Σύμφωνα με σχετικές έρευνες από την Βρετανία, οι ηλικιωμένοι προτιμούν τις φιάλες κρασιού με βιδωτά καπάκια, ενώ οι νεότερες γενιές επιλέγουν εκείνες με φελλό. Και οι δύο τύποι, πάντως, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον τύπο του κρασιού, την προτίμηση του καταναλωτή καθώς και τον σκοπό της αγοράς.
To άρθρο Βιδωτό καπάκι ή φελλός; Ποιο είναι το ιδανικό για το κρασί δημοσιεύτηκε στο NewsIT .
[Πηγή:]www.newsit.gr
