Μπορεί η πανδημία του κορονοϊού να έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 3 εκατομμύρια ανθρώπους και να έχει καταρρακώσει την παγκόσμια οικονομία, ωστόσο είχε μια παράπλευρη ωφέλεια: τη μεγαλύτερη μείωση – περίπου 7% σε σχέση με το 2019 – στις ετήσιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων του διεθνούς προγράμματος Global Carbon Project.
Αυτό, όμως, δεν ήταν παρά μια σύντομη ανάσα για τη Γη. Οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που σχετίζονται με την παραγωγή ενέργειας πρόκειται να αυξηθούν κατά 1,5 δισεκατομμύρια τόνους το 2021, ποσό που συνιστά τη μεγαλύτερη ετήσια αύξηση εκπομπών από το 2010, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (IEA).
Στον πυρήνα του προβλήματος βρίσκεται, τι άλλο, οι διογκούμενες ανάγκες για ενέργεια. Ένας γόρδιος δεσμός, αφού χωρίς ενέργεια οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει. Γι’ αυτό και οι περισσότερες χώρες – συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας – έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου προκειμένου να τροποποιήσουν το ενεργειακό τους μίγμα τα επόμενα χρόνια. Σύμμαχος στην προσπάθεια αυτή είναι η σύγχρονη τεχνολογία και τα καινοτόμα υλικά που καθιστούν εφικτή τη δημιουργία ενεργειακών υποδομών οι οποίες μέχρι και πριν λίγα χρόνια ήταν αδύνατες.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα έρχεται από την Ταϊλάνδη, η οποία βρίσκεται ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση ενός από τα μεγαλύτερα πλωτά φωτοβολταϊκά πεδία στον κόσμο. Περίπου 144.417 ηλιακά πάνελ εγκαθίστανται στον υδάτινο όγκο που έχει σχηματιστεί πίσω από το φράγμα στη βορειοανατολική επαρχία Ubon Ratchathani. Εκεί, οι εργαζόμενοι ολοκληρώνουν το τελευταίο από τα επτά ηλιακά πάρκα που θα καταλαμβάνουν συνολική έκταση 1.210 εκτάρια στρεμμάτων.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή, αφού θα ακολουθήσουν οκτώ αντίστοιχα πεδία μέσα στα επόμενα 16 χρόνια. Η συνολική παραγόμενη ενέργεια θα ανέλθει στα 2,725 megawatts, ώστε η ασιατική χώρα να πιάσει τον στόχο που προβλέπει ότι 35% των ενεργειακών αναγκών ως το 2037 θα καλύπτεται από ΑΠΕ.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της «πλωτής ηλιακής ενέργειας» είναι ότι δεν απαιτεί αγορά γης και προετοιμασία του εδάφους. Η… βαρύτητα έχει φροντίσει ώστε στο νερό τα πάντα να είναι ευθυγραμμισμένα και επίπεδα. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά πως οι εν λόγω ενεργειακές υποδομές μπορούν επίσης να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στα υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Συγκεκριμένα, οι ταμιευτήρες – κοινώς οι λίμνες – που τροφοδοτούν τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια θα μπορούσαν να καλυφθούν με φωτοβολταϊκά πάνελς, ακριβώς δηλαδή αυτό που κάνει η Ταϊλάνδη.
Σύμφωνα με την έκθεση μια κάλυψη μόλις 3-4% της επιφάνειας των υδάτινων ταμιευτήρων, θα μπορούσε να διπλασιάσει την ενεργειακή ισχύ ενός φράγματος. Επιπλέον, η τεχνολογία αυτή θα ενίσχυε την παραγωγή ενέργειας σε περιόδους χαμηλής διαθεσιμότητας νερού, όπως το καλοκαίρι.
Μικρές «θάλασσες», δηλαδή, από φωτοβολταϊκά, που επιπλέουν στο νερό και μπορούν δυνητικά να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο με τον όποιο παράγουμε την ενέργεια που χρειαζόμαστε.
