Με συγγενείς ανωμαλίες το 4,5% -7,5% των παιδιών από μονή ή πολύδυμη κύηση

Περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά συλλαμβάνονται ετησίως με τη χρήση τεχνολογιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ενώ άλλα τόσα συλλαμβάνονται με την πρόκληση ωορρηξίας και την ενδομήτρια σπερματέγχυση.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που συλλαμβάνονται με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για συγγενείς ανωμαλίες.

Ωστόσο, δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί ο ρόλος της προϋπάρχουσας υπογονιμότητας στον κίνδυνο των εκ γενετής (συγγενών) ανωμαλιών των παιδιών.

Στο μεταξύ όμως, οι κλινικές και εργαστηριακές πρακτικές της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έχουν αλλάξει δραστικά με την πάροδο του χρόνου, ιδίως με την αύξηση των εφαρμογών της ενδοκυτταροπλασματικής έγχυσης σπέρματος και της κρυοσυντήρησης.

Δεν διαπιστώθηκαν αυξημένοι κίνδυνοι σε βρέφη που συνελήφθησαν με πρόκληση ωορρηξίας και ενδομήτρια σπερματέγχυση

Αυστραλοί ερευνητές, με τη συμμετοχή και Έλληνα, προχώρησαν στην εκπόνηση μελέτης, με στόχο να διερευνήσουν τον ρόλο της υποκείμενης υπογονιμότητας και της θεραπείας γονιμότητας στους κινδύνους εμφάνισης συγγενών ανωμαλιών στα πρώτα 2 χρόνια της ζωής παιδιών που γεννιούνται με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Πρώτος ερευνητής ήταν ο Χρήστος Βενέτης από την Εθνική Μονάδα Περιγεννητικής Επιδημιολογίας και Στατιστικής (NPESU), της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σύδνεϋ της  Αυστραλίας και τη Μονάδα Ανθρώπινης Αναπαραγωγής, από το Τμήμα Μαιευτικής και Γυναικολογίας της Ιατρικής του ΑΠΘ και εποπτεύουσα η καθηγήτρια Τζωρτζίνα Τσάμπερς, διευθύντρια της Εθνικής Μονάδας Περιγεννητικής Επιδημιολογίας και Στατιστικής (NPESU) της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σύδνεϋ.

Κίνδυνος από την έγχυση στο κυτταρόπλασμα

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται για τον μικρό, αλλά αυξημένο κίνδυνο για ανωμαλίες του ουρογεννητικού συστήματος μετά από μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ιδιαίτερα μετά από ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπέρματος, η οποία θα πρέπει να αποφεύγεται σε ζευγάρια χωρίς προβλήματα ανδρικής υπογονιμότητας.

Η σχετική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Annals of Internal Medicine συμπεριέλαβε στοιχεία από 851 984 βρέφη που γεννήθηκαν στη Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας κατά τα έτη 2009 – 2017, τα 828.099 από μονήρεις κυήσεις και τα 23.885 από πολυδύναμες κυήσεις.

Ελέγχθηκε ο κίνδυνος εκ γενετής ανωμαλιών σε βρέφη που συνελήφθησαν ύστερα από θεραπεία υπογονιμότητας σε σύγκριση με δύο ομάδες ελέγχου φυσικής σύλληψης η πρώτη με ιστορικό υπογονιμότητας και η δεύτερη χωρίς.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, διαπιστώθηκε ότι συγγενείς ανωμαλίες παρατηρήθηκαν σε 459 βρέφη ανά 10.000 μονήρεις γεννήσεις και σε 757 βρέφη ανά 10.000 πολύδυμες γεννήσεις.

Από τα 747.018 βρέφη μονήρων κυήσεων, τα 31.256 που συνελήφθησαν με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, είχαν αυξημένο κίνδυνο για μείζονες ουρογεννητικές ανωμαλίες τα 19 στα 10.000 παιδιά κατά μέσο όρο, με εύρος από 2,3 – 35,6 γεννήσεις ανά 10.000 παιδιά.

Κίνδυνος από την υπογονιμότητα

Ο κίνδυνος παρέμεινε αμετάβλητος στις 22 περιπτώσεις ανά 10.000 γεννήσεις (με εύρος από  4,6 – 38,4 ανά 10.000 γεννήσεις) στα 36.251 νεογνά ελέγχου από γονείς με υπογονιμότητα (δηλαδή, αφού είχε ληφθεί υπόψη η γονική υπογονιμότητα), υποδεικνύοντας ότι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή παρέμεινε ανεξάρτητος κίνδυνος.

Μετά τον υπολογισμό της γονικής υπογονιμότητας, η ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπέρματος σε ζευγάρια χωρίς ανδρική υπογονιμότητα συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο για μείζονες ουρογεννητικές ανωμαλίες (47,8 περιπτώσεις ανά 10.000 γεννήσεις με εύρος από 12,6 – 83,1 περιπτώσεις).

Υπήρξε κάποια ένδειξη αυξημένου κινδύνου για συγγενείς ανωμαλίες μετά από εμβρυομεταφορά φρέσκου εμβρύου, αν και οι εκτιμήσεις ήταν ανακριβείς και ασυνεπείς.

Δεν υπήρχαν αυξημένοι κίνδυνοι για συγγενείς ανωμαλίες σε 13.574 βρέφη που συνελήφθησαν με πρόκληση ωορρηξίας και ενδομήτρια σπερματέγχυση.